2 - ازدواج، ضرورت گريز ناپذير
1 - گروهى را مى‌بينيم که هنگام برخورد با فاجعه‌اى همچون ازدست دادن عزيزى، يا زيانى مالى، يا از دست دادن وطن، از ازدواج‌سرباز مى‌زنند. هرگز چنين نيست، بلکه ازدواج پيش از آنکه شهوت‌باشد يک مسؤوليت است، وآدمى بايد در هر حال مسؤوليت خويش‌را ادا کند. در اين زمينه، حديث ظريفى از امام صادق‌عليه السلام نقل شده‌است که فرموده:
"هنگامى که يوسف صديق‌عليه السلام برادرش بنيامين را ديدار کردگفت: اى برادر چگونه توانستى پس از من با زنى ازدواج کنى؟بنيامين گفت: پدرم به من دستور داد وگفت: اگر مى‌توانى نسلى‌داشته باشى که زمين را با تسبيح الهى زنده کند چنين کن."(438)
همين مفهوم در روايتى از پيامبرصلى الله عليه وآله رسيده است: "چه چيزمؤمن را باز مى‌دارد از اين که خانواده‌اى بر گيرد تا مگر خداوند نسلى‌را روزى او کند که زمين را با)لا اله الا اللَّه( سنگين کند."(439)
از همين رو عزب بودن مکروه است. در حديثى از پيامبر آمده:"پست‌ترين مردگان شما عزبها هستند."(440)
در حديثى از امام صادق‌عليه السلام رسيده است که فرمود پدرم فرموده‌است: "من دوست ندارم که دنيا وما فيها را داشته باشم، ولى درشبى‌بدون همسر بخوابم."(441)
2 - انسان نبايد از ترس فقر، ازدواج را رها کند که اين خود، سوءظنى است به خدا. در آيه کريمه مى‌خوانيم: )وَأَنکِحُوا الْأَيَامَى مِنکُمْ‌وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ إِن يَکُونُوا فُقَرَاءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ‌عَلِيمٌ(442)).
"ومردان وزنان بى همسر را همسر دهيد، وهمچنين غلامان وکنيزان‌صالح ودرستکاران را، اگر فقير وتنگدست باشند خداوند آنها را از فضل‌خود بى نياز مى‌سازد، وخداوند گشايش دهنده و آگاه است."
از امام صادق‌عليه السلام روايت است که فرموده: "کسى که از ترس فقرازدواج نکند به مقام خداوند بدگمانى ورزيده است."(443)