نيّت زکاة
مسأله 1972 :
انسان بايد زکاة را به قصد قربت يعني براي انجام فرمان خداوند عالم بدهد و در نيّت معيّن کند که آنچه را مي‌دهد زکاة مال است يا زکاة فطره، ولي اگر زکاة گندم وجو بر او واجب باشد، لازم نيست معيّن کند چيزي را که مي‌دهد زکاة گندم است يا زکاة جو.
مسأله 1973 :
کسي که زکاة چند مال بر او واجب شده، بهتر آن است که در وقت دادن زکاة به وسيلة نيّت هر يک را تعيين نمايد مگر از جنسهاي مختلف باشد که هر جنسي انصراف به جنس خود دارد . مثلاً اگر گندم و جو هر دو به نصاب رسيد و از هر دو آن زکاة پرداخت کرد، هر کدام از جو و گندم منصرف به جنس خودش مي‌باشد. پس بايد در غير جنس خود تعيين نمايد.
مسأله 1974 :
اگرکسي را وکيل کند که زکاة مال او را بدهد، واجب است بر او وقتي که زکاة را به فقير مي‌دهد، از طرف مالک نيّت زکاة کند و احتياط واجب آن است که مالک هم در حال دادن به وکيل نيّت کند.
مسأله 1975 :
اگر مالک يا وکيل او بدون قصد قربت زکاة را به فقير بدهد و پيش از آن که آن مال از بين برود، خود مالک نيّت زکاة کند، زکاة حساب مي‌شود.