نيّت زکات
مسأله 2027 :
انسان بايد زکات را به قصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم بدهد و در نيّت معيّن کند که آنچه را مى‌دهد زکات مال است، يا زکات فطره. ولى اگر مثلاً زکات گندم و جو بر او واجب باشد، لازم نيست معيّن کند چيزى را که مى‌دهد زکات گندم است يا زکات جو.
مسأله 2028 :
کسى که زکات چند مال بر او واجب شده، اگر مقدارى زکات بدهد و نيّت هيچ کدام آنها را نکند، چنانچه چيزى را که داده هم جنس يکى از آنها باشد، زکات همان جنس حساب مى‌شود و اگر هم جنس هيچ کدام آنها نباشد، به همه آنها قسمت مى‌شود پس کسى که زکات چهل گوسفند و زکات پانزده مثقال طلا بر او واجب است، اگر مثلاً يک گوسفند از بابت زکات بدهد و نيّت هيچ کدام آنها را نکند، زکات گوسفند حساب مى‌شود، ولى اگر مقدارى نقره بدهد، به زکاتى که براى گوسفند و طلا بدهکار است تقسيم مى‌شود.
مسأله 2029 :
اگر کسى را وکيل کند که زکات مال او را بدهد همين اندازه که مالک نيّت داشته باشد کافى است، خواه وکيل نيّت کند يا نه. و همين که مالک به وکيل مى‌گويد اين زکات را به فقير بدهد نيّت است.
مسأله 2030 :
اگر مالک يا وکيل او بدون قصد قربت زکات را به فقير بدهد و پيش از آن که آن مال از بين برود، خود مالک، نيّت زکات کند، زکات حساب مى‌شود.