مواردى که لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاک باشد
مسأله 856 :
در سه صورت اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد, نماز او صحيح است : اول - آن که بواسطه زخم يا جراحت يا دملى که در بدن او است , لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.
دوم - آن کـه بـدن يا لباس او به مقدار کمتر از درهم - که تقريبا به اندازه يک اشرفى مى شود - به خون آلوده باشد.
سـوم - آن کـه نـاچـار بـاشـد بـا بـدن يا لباس نجس نماز بخواند.
و در دو صورت اگر فقطلباس نمازگزار نجس باشد, نماز او صحيح است : اول - آن که لباسهاى کوچک او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد.
دوم - آن کـه لـبـاس زنى که پرستار بچه است نجس شده باشد واحکام اين پنج صورت مفصلا در مسائل بعد گفته مى شود.
مسأله 857 :
اگر در بدن يا لباس نمازگزار, خون زخم يا جراحت يا دمل باشدچنانچه طورى اسـت که آب کشيدن بدن يا لباس يا عوض کردن لباس براى بيشترمردم سخت است , تا وقتى که زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده مى تواند با آن خون نماز بخواند.
و همچنين است اگر چرکى که با خون بيرون آمده يا دوايى که روى زخم گذاشته اند ونجس شده , در بدن يا لباس او باشد.
مسأله 858 :
اگر خون بريدگى يا زخمى که به زودى خوب مى شود و شستن آن آسان است , واز درهم زياد تر است در بدن يا لباس نمازگزار باشد, نماز او باطل است .
مسأله 859 :
اگر جايى از بدن يا لباس که بازخم فاصله دارد, به رطوبت زخم نجس شود, جايز نـيـسـت بـا آن نـمـاز بـخواند.
ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس که معمولا به رطوبت زخم آلوده مى شود, به رطوبت آن نجس شود, نماز خواندن با آن مانعى ندارد.
مسأله 860 :
اگر از زخمى که توى دهان وبينى ومانند اينها است , خونى به بدن يالباس برسد در صورتى که زياد تر از متعارف تجاوز به اطراف نکرده باشد نماز با آن صحيح است , اگر چه احتياط آن است که با آن نماز نخواند و همچنين است خون بواسير در صورتى که دانه هايش بيرون نباشد, وامـا بـا خـون بواسيرى که دانه هاى آن بيرون است مى شود نماز خواند و مراعات اين احتياط لازم نيست .
مسأله 861 :
کسى که بدنش زخم است , اگر در بدن يا لباس خود خونى که بيشتراز درهم است ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر احتياط اين است که با آن نماز نخواند.
مسأله 862 :
اگرچند زخم در بدن باشد وبطورى نزديک هم باشند که يک زخم حساب شود, تا وقتى همه خوب نشده اند, نماز خواندن با خون آنها اشکال نداردولى اگر بقدرى از هم دور باشند کـه هرکدام يک زخم حساب شود, هر کدام که خوب شد, بايد براى نماز, بدن ولباس را از خون آن آب بکشد اگر مجموع زيادتر از درهم باشد.
مسأله 863 :
اگر سر سوزنى خون سگ يا خوک يا کافر, يا مردار, يا حيوان حرام گوشت يا حيض و بـنـابـر احـتـياط خون نفاس يا استحاضه در بدن , يا لباس نمازگزارباشد نماز او باطل است .
ولى خونهاى ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگر چه در چند جاى بدن ولباس بـاشـد در صورتى که روى هم کمتر ازدرهم باشد, - که تقريبا به اندازه يک اشرفى مى شود - نماز خواندن با آن اشکال ندارد.
مسأله 864 :
خونى که به لباس بى آستر بريزد و به پشت آن برسد, يک خون حساب مى شود ولى اگـر پشت آن , جدا خونى شود وبواسطه اتصال يک خون حساب نشود, بايد هر کدام را جدا حساب نمود پس اگر خونى که در پشت وروى لباس است روى هم کمتر ازدرهم باشد, نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد, نماز باآن باطل است .
مسأله 865 :
اگـر خـون , روى لباسى که آستر دارد بريزد وبه آستر آن برسد و يا به آستر بريزد وروى لـباس خونى شود, بايد هر کدام را جدا حساب نمود, پس اگرخون روى لباس وآستر, کمتر از درهم باشد, نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد نمازبا آن باطل است .
مسأله 866 :
اگر خون بدن يا لباس کمتر از درهم باشد ورطوبتى به آن برسد درصورتى که خون ورطـوبـتـى کـه به آن رسيده به اندازه درهم يا بيشتر شود واطراف راآلوده کند, نماز با آن باطل است بلکه اگر رطوبت وخون به اندازه درهم , هم نشودواطراف را هم آلوده نکند, نماز خواندن با آن اشکال دارد مگر آن که آب در خون مستهلک شود.
مسأله 867 :
اگر بدن يالباس خونى نشود ولى بواسطه رسيدن به خون , نجس شود - اگرچه مقدارى که نجس شده کمتر از درهم باشد - نمى شود با آن نمازخواند.
مسأله 868 :
اگر خونى که در بدن يا لباس است کمتر از درهم باشد و نجاست ديگرى به آن برسد - مثلا يک قطره بول روى آن بريزد - نماز خواندن با آن جايزنيست .
مسأله 869 :
اگر لباسهاى کوچک نمازگزار مثل عرقچين و جوراب که نمى شود باآنها عورت را پـوشـانـيـد نجس باشد - چنانچه از مردار, يا حيوان حرام گوشت درست نشده باشد - نماز با آنها صحيح است و نيز اگر با انگشتر نجس نماز بخوانداشکال ندارد.
مسأله 870 :
احتياط مستحب آن است که چيز نجس که ساتر عورت نباشد ماننددستمال وکليد وچاقوى نجس همراه نمازگزار نباشد.
مسأله 871 :
مادرى که پرستار بچه است وبيشتر از يک لباس ندارد, چنانچه نتواند لباس ديگر بـخـرد, يا کرايه کند و يا عاريه نمايد, هر گاه شبانه روزى يک مرتبه لباس خود را آب بکشد, اگر چه تا روز ديگر لباسش به بول بچه نجس شود مى تواندبا آن لباس نماز بخواند, ولى احتياط واجب آن است که لباس خود را طرف عصربراى نماز ظهر وعصر آب بکشد و نيز اگر بيشتر از يک لباس دارد ولـى نـاچـاراست که همه آنها را بپوشد, چنانچه شبانه روزى يک مرتبه همه آنها را آب بکشد کافى است و در اين که پرستار بچه اگر مادر او نباشد اين حکم را داشته باشد اشکال است .
مسأله 872 :
مردى که پرستار بچه است اگر لباسش به بول بچه نجس شودنمى تواند با آن لباس نماز بخواند.