احرام حج
«937» م - واجب است بر مکلف که بعد از تمام شدن اعمال عمره، احرام ببندد براى حج تمتع.
«938» م - اگر نيت کند حج تمتع را و لبيک‌هاى واجب را بطورى که در احرام عمره ذکر شد بگويد محرم مى‌شود، و لازم نيست قصد کند احرام بستن را و همچنين لازم نيست قصد کند ترک محرمات را چنانچه در احرام عمره گذشت.
«939» م - نيت بايد خالص براى اطاعت خداوند باشد، و ريا موجب بطلان عمل است.
«940» م - کيفيت احرام بستن و لبيک گفتن همان نحو است که در احرام عمره هم حرام است، و آنچه کفاره داشت کفاره دارد به همان ترتيب.
«941» م - تمام چيزهايى که در محرمات احرام بيان شد در اين احرم هم حرام است و انچه کفاره داشت کفاره دارد به همان ترتيب.
«942» م - وقت احرام موسع است، و تا وقتى که بتواند بعد از احرام به وقوف اختيارى عرفه برسد مى‌تواند تأخير بيندازد و از آن وقت نمى‌تواند عقب بيندازد.
«943» م - احتياط واجب آن است که کسى که از عمره تمتع فارغ شد و محل گرديد از مکه خارج نشود بدون حاجت، و اگر حاجتى براى بيرون رفتن پيش آمد احتياط واجب آن است که محرم شود به احرام حج و بيرون رود و به همان احرام براى اعمال حج بر گردد.
«944» م - اگر بدون حاجت و بدون بيرون رفتن از مکه برگشت و احرام بست و حج بجا آورد عملش صحيح است، اگر در همان ماه قمرى بر گشت و الا بايد عمره را دوباره انجام دهد.
«945» م - مستحب است احرام بستن در روز ترويه بلکه احوط است و سه روز بيشتر از آنهم جايز است.
«946» م - محل احرام حج، شهر مکه است هر موضع که باشد گر چه در محله‌هاى تازه ساز، ولى مستحب است در مقام ابراهيم عليه السلام يا حجر اسماعيل عليه السلام واقع شود.
«947» م - اگر فراموش کند احرام بستن را و بيرون رود به منى و عرفات، واجب است برگرد به مکه و احرام ببندد، و اگر ممکن نشد بواسطه تنگى وقت يا عذر ديگر هر قدر بتواند به طرف مکه برود و از آنجا محرم شود.
«948» م - اگر يادش نيايد که احرام نبسته مگر بعد از تمامى اعمال، حجش صحيح است ظاهراً و احتياط مستحب آن است که اگر يادش آمد بعد از وقوف به عرفات و مشعر ياقبل از فارع شدن از اعمال، تمام کند حج را و در سال بعد اعاده کند.
«949» م - جاهل به مسأله اگر احرام نبندد در حکم کسى است که بواسطه فراموشى احرام نبسته.
«950» م - اگر کسى از روى علم و عمد ترک کند احرام را تا زمان فوت وقوف به عرفه و مشعر، حج او باطل است.