معناى اعلميّت و اورعيّت و مرجحيّت آنها
فرع 5 . مراد از اعلميّت ـ که موجب ترجيح است ـ اين است که: «شخص، خطاى او در استنباطِ فرع از اصل در تأسيس اصل يا تفريع فرع، کمتر باشد از ديگرى».
و مراد از اورعيّت ـ که موجب ترجيح است على‌المختار ـ اين است که «شخص، به واسطه مزيد قوّت ايمان، مسامحه او در فحصِ لازمِ در استنباط، کمتر باشد، و اَوْلى به محافظه کارى در اين مقام باشد».
و از اين جا معلوم مى شود که انفکاک اين دو صفت به نحوى که موجب ترجيح مى‌شوند، بعيد يا نادر است؛ بلکه اظهر اين است که اورعيّت اگر مستلزم ازيد بودنِ فحص باشد، مستلزم اعلميّت مى شود با مساوات در ساير خصوصيات؛ و آنچه موجب ترجيح است فى نفسه، اورعيّت به معنى اعدليّت است؛ و اظهر اين است که اين مطلب، قابل انفکاک از ازيد فحصاً است.
پس در معارضه اتقى بودن با اعلميّتِ به معنى اقوى علماً يا اکثر فحصاً که مستلزم اقليت خطأ است، رجحان با اعلميّت است، بنا بر اظهر. و در صورت تساوى در مرتبه علم، رجحانِ به سبب اعدليّت، خالى از وجهِ موافقِ احتياط نيست.