وجوب امر به معروف و نهی از منکر در اسلام، مانند وجوب نماز و روزه و زکات از ضروریات دین است و کسی که از روی توجه به لوازن آن، وجوب آن را انکار کند، جزء کفار محسوب می گردد.
در این رابطه قرآن مجید می فرماید: «وَلتکُن منکم اُمةٌ یَدعُونَ إلی الخیرِ و یأمُرون بالمعروفِ و یَنهَونَ عن المنکرِ و اُولئک هُم المفلحونَ»[1]؛ یعنی لازم است در میان شما مسلمانان، جماعتی به دعوت مردم به کارهای نیک و امر کردن مردم به معروف و نهی آنان از منکر قیام کنند و تنها راه فلاح و سعادت این است.
و نیز می فرماید:[2] «کُنتُم خَیرَ اُمةٍ اُخرِجَت للنّاس تأمُرون بالمعروفِ و تَنهَون عن المنکرِ و تُؤمنونَ باللهِ»یعنی شما مسلمانان به جهت اینکه به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر قیام می کنید و ایمان به خداوند دارید، بهترین امت های جهان می باشید[3].
منابع:
- آل عمران، 104.
- آل عمران، 110.
- رساله آیت الله نوری همدانی، اهمیّت امر به معروف و نهی از منکر.