روزه هاى حرام و مکروه
مسأله 1393 :
روزه عيد فطر و قربان، حرام است و نيز روزى را که انسان نمى داند آخر شعبان است، يا اول رمضان، اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد، حرام مى باشد.
مسأله 1394 :
اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين رود، جايز نيست روزه بگيرد، بلکه اگر حق شوهر هم از بين نرود، ولى شوهر او را نسبت به آن، از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى کند، بنابر احتياط واجب بايد خوددارى کند.
مسأله 1395 :
روزه مستحبى اولاد اگر اسباب اذيّت پدر و مادر، يا جد شود جايز نيست، بلکه اگر اسباب اذيّت آنان نشود ولى او را از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى کنند، احتياط مستحب آن است که روزه نگيرد.
مسأله 1396 :
اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد و در بين روز پدر او را نهى کند در صورتى که اسباب اذيت پدر شود، بايد افطار کند.
مسأله 1397 :
کسى که مى داند روزه براى او ضرر ندارد، اگرچه پزشک بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و کسى که يقين يا گمان دارد که روزه برايش ضرر دارد اگرچه پزشک بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
مسأله 1398 :
اگر انسان احتمال بدهد که روزه برايش ضرر دارد، و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست.
مسأله 1399 :
کسى که عقيده اش اين است که روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، بايد قضاى آن را به جا آورد.
مسأله 1400 :
روزه روز عاشورا و روزى که انسان شک دارد روز عرفه است يا عيد قربان، مکروه است.