احکام جنابت‌‌‌‌ (آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی)

احکام جنـابت

مسأله 351 :

به دو چيز انسان جنب مى شود. اول ـ جماع. دوم ـ بيرون آمدن منى، چه در خواب باشد يا بيدارى، کم باشد يا زياد، با شهوت باشد، يا بى شهوت، با اختيار باشد يا بى اختيار.

مسأله 352 :

اگر رطوبتى از مرد خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن، بدن سست شده، آن رطوبت حکم منى دارد و اگر هيچ يک از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد حکم منى ندارد، ولى در مريض لازم نيست آن آب با جستن بيرون آمده باشد، بلکه اگر با شهوت بيرون آيد و در موقع بيرون آمدن، بدن سست شود، در حکم منى است. لکن شرط بودن سست شدن بدن محل تأمل است.

مسأله 353 :

اگر از مردى که مريض نيست آبى بيرون آيد که يکى از سه نشانه اى را که در مسأله پيش گفته شد داشته باشد و نداند نشانه هاى ديگر را داشته يا نه، چنانچه پيش از بيرون آمدن آن آب، وضو داشته غسل تنها کافى است و اگر وضو نداشته، بايد غسل کند و بنابر احتياط واجب وضو هم بگيرد.

مسأله 354 :

مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول کند، و اگر بول نکند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد، که نداند منى است يا رطوبت ديگر، حکم منى دارد.

مسأله 355 :

اگر انسان جماع کند و به اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود، در زن، بالغ باشند يا نابالغ، اگر چه منى بيرون نيايد هر دو جنب مى شوند. و تحقق جنابت به دخول در دبر محل اشکال است و احتياط ترک نشود.

مسأله 356 :

اگر شک کند که به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه غسل بر او واجب نيست.

مسأله 357 :

اگر نعوذبالله حيوانى را وطى کند، يعنى با او نزديکى نمايد و منى از او بيرون آيد غسل تنها کافى است، و اگر منى بيرون نيايد، چنانچه پيش از وطى وضو داشته باز هم غسل تنها کافى است، و اگر وضو نداشته احتياط واجب آنست که غسل کند، وضو هم بگيرد.

مسأله 358 :

اگر منى از جاى خود حرکت کند و بيرون نيايد، يا انسان شک کند که منى از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.

مسأله 359 :

کسى که نمى تواند غسل کند ولى تيمم برايش ممکن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم مى تواند با عيال خود نزديکى کند.

مسأله 360 :

اگر در لباس خود منى ببيند و بداند که از خود او است و براى آن غسل نکرده، بايد غسل کند و نمازهائى را که يقين دارد، بعد از بيرون آمدن آن منى خوانده قضا کند، ولى نمازهائى را که احتمال مى دهد، بعد از بيرون آمدن آن منى خوانده، لازم نيست قضا نمايد.