احکام جنابت
مسأله :
به دو چيز انسان جنب مى‌شود:
اوّل: جماع.
دوّم: بيرون آمدن منى، چه در خواب باشد يا بيدارى، کم باشد يا زياد، همراه با شهوت باشد يا بدون شهوت، با اختيار باشد يا بدون اختيار.
مسأله :
اگر چيزى از انسان خارج شود و نداند منى است يا نه، چنانچه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست شده آن رطوبت حکم منى را دارد، و اگر هيچ يک از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد، حکم منى را ندارد. ولى در زن و مريض لازم نيست آن آب با جستن بيرون آمده باشد، و آنچه که مسلّم است خروج منى از زن بسيار نادر است و آنچه در موقع شهوت از او بيرون مى‌آيد ترشحاتى بيش نيست و غسل واجب نمى‌شود.
مسأله :
مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول کند، و اگر بول نکند و بعد از غسل چيزى از او بيرون آيد که نداند منى است يا نه حکم منى را دارد مگر آنکه مدّتى گذشته باشد که اطمينان پيدا کند منى در مجرى نمانده است.
مسأله :
اگر انسان جماع کند و به اندازه ختنه‌گاه يا بيشتر داخل شود در زن باشد يا در مرد، در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشند يا نابالغ، گرچه منى بيرون نيايد هر دو جنب مى‌شوند ولى اگر داخل در اليتين قبل يا دبر باشد غسل بر هيچ کدام واجب نمى‌شود.
مسأله :
اگر شک کندکه‌به‌مقدار ختنه‌گاه داخل‌شده يا نه، غسل‌بر او واجب نيست.
مسأله :
اگر با حيوانى‌نزديکى‌نمايد چه‌منى از او بيرون آيد يا نيايد جنب مى‌شود.
مسأله :
اگر منى از جاى خود حرکت کند و بيرون نيايد، يا انسان شک کند که منى از او بيرون آمده يا نه، غسل بر او واجب نيست.
مسأله :
کسى که نمى‌تواند غسل کند ولى تيمّم برايش ممکن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم مى‌تواند با عيال خود نزديکى کند.
مسأله :
اگر در لباس خود منى ببيند و بداند که از خود اوست و براى آن غسل نکرده، بايد غسل کند و نمازهايى را که يقين دارد بعد از بيرون آمدن منى خوانده قضا کند ولى نمازهايى را که احتمال مى‌دهد بعد از بيرون آمدن آن منى خوانده، لازم نيست قضا نمايد.
مسأله :
سه چيز بر جنب حرام است:
اوّل: رساندن جايى از بدن به خط قرآن يا به اسم خدا و اسم پيغمبران و امامان و حضرت زهرا:.
دوّم: گذاشتن چيزى يا توقف در مساجد و حرم ائمّه طاهرين:، ولى اگر از يک در مسجد يا حرم داخل شود و از در ديگر خارج شود مانعى ندارد مگر مسجدالحرام و مسجد پيغمبراکرم6، ولى توقف در جاهايى که مربوط به‌مسجد است ولى مسجد نيست و توقف در صحنها و رواقهاى پيامبران و ائمه: و حرمهاى امامزاده‌ها مانعى ندارد.
سوّم: خواندن هر يک از آياتى که سجده واجب دارد و آن آيات در چهار سوره‌است:
1 - سوره سى و دوّم قرآن (الم تنزيل).
2 - سوره چهل و يکم (حم سجده).
3 - سوره پنجاه و سوّم (و النّجم).
4 - سوره نود و ششم (اقرء).
مسأله :
نه چيز بر جنب مکروه است:
اوّل و دوّم: خوردن و آشاميدن، ولى اگر وضو بگيرد مکروه نيست.
سوّم: خواندن بيشتر از هفت آيه از سوره‌هايى که سجده واجب ندارد.
چهارم: رساندن جايى از بدن به جلد و حاشيه و بين خطهاى قرآن.
پنجم: همراه داشتن قرآن.
ششم: خوابيدن، ولى اگر وضو بگيرد يا به واسطه نداشتن آب، به جاى غسل، تيمّم کند، مکروه نيست.
هفتم: خضاب کردن به حنا و مانند آن.
هشتم: ماليدن روغن به بدن.
نهم: جماع‌کردن‌بعد از آنکه‌محتلم‌شده، يعنى در خواب‌منى از او بيرون‌آمده.
مسأله :
غسل جنابت به خودى خود مستحب است و لازم نيست براى انجام کارى مثل نماز يا خواندن قرآن باشد چنانکه لازم نيست در وقت غسل، نيّت کند که غسل واجب يا مستحب مى‌کنم و اگر فقط به قصد قربت غسل کند، کافى است.
مسأله :
از آنجا که عرق جنب از حرام نجس نيست، بنابراين کسى که از حرام جنب شده، چنانچه با آب گرم، غسل کند، اگر عرق هم بکند، غسل او صحيح است.