احکام جنابت‌‌‌‌ (آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی)

احکام جنابت

مسأله 351 :

به دو چيز انسان جنب مى شود:

اول - جماع .

دوم - بيرون آمدن منى , چه در خواب باشد يا بيدارى , کم باشد يا زياد, با شهوت باشد يا بى شهوت , با اختيار باشد يا بى اختيار.

مسأله 352 :

اگـر رطـوبتى از انسان خارج شود ونداند منى است يا بول يا غير اينها,چنانچه با شهوت وجستن بيرون آمده ويا با جستن بيرون آمده وبعد از بيرون آمدن آن , بدن سست شده , آن رطوبت حکم منى دارد واگر هيچ يک از اين دو نشانه رانداشته باشد, حکم منى ندارد مگر آن که عـلـم يا اطمينان پيدا کند که منى بوده است ودر مريض لازم نيست آن آب , با جستن بيرون آمده باشد, بلکه اگر با شهوت بيرون آيد در حکم منى است .

مسأله 353 :

اگر از مردى که مريض نيست آبى با جستن بيرون آيد ونداند که باشهوت بوده يا نه , يـا بـعـد از بـيـرون آمـدن , بدن سست شده يا نه , چنانچه پيش ازبيرون آمدن آن آب , وضو داشته احتياط مستحب آن است که غسل کند ووضو لازم نيست و اگر وضو نداشته غسل واجب نيست و احـتياط مستحب است , و واجب است وضو بگيرد واگر بداند آنچه خارج شده يا بول است يا منى و قـبـلا وضـو داشـتـه بـايد جمع بين غسل ووضو نمايد واگر وضو نداشته غسل لازم نيست و وضو کافى است .

مسأله 354 :

مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول کند و اگر بول نکندوبعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد, که نداند منى است يا رطوبت ديگر, حکم منى دارد.

مسأله 355 :

اگر انسان جماع کند وبه اندازه ختنه گاه يا بيشتر داخل شود - در زن باشد يا در مـرد, در قـبـل باشد يا در دبر, بالغ باشند يا نا بالغ - هر دو جنب مى شوند.

اگر چه منى هم بيرون نيايد.

مسأله 356 :

اگر شک کند که به مقدار ختنه گاه داخل شده يا نه , غسل بر او واجب نيست .

مسأله 357 :

اگر نعوذ باللّه حيوانى را وطى کند, يعنى با او نزديکى نمايد ومنى ازاو بيرون آيد غـسـل تنها کافى است واگر منى بيرون نيايد, چنانچه پيش از وطى وضوداشته باز هم غسل تنها کافى است , و اگر وضو نداشته احتياط واجب آن است که غسل کند ووضو هم بگيرد.

مسأله 358 :

اگـر منى از جاى خود حرکت کند وبيرون نيايد, يا انسان شک کند که منى از او بيرون آمده يا نه , غسل بر او واجب نيست .

مسأله 359 :

کسى که نمى تواند غسل کند ولى تيمم برايش ممکن است , بعد ازداخل شدن وقت نماز هم مى تواند با عيال خود نزديکى کند.

مسأله 360 :

اگر در لباس خود منى ببيند وبداند که از خود او است وبراى آن غسل نکرده , بايد غـسـل کند ونمازهايى را که يقين دارد بعد از بيرون آمدن منى خوانده قضا کند, ولى نمازهايى را که احتمال مى دهد, بعد از بيرون آمدن منى خوانده , لازم نيست قضا نمايد.