احکام طلاق
مسأله 2514 :
مردي که زن خود را طلاق مي‌دهد، بايد بالغ وعاقل باشد و به اختيار خود طلاق دهد و اگر او را مجبور کنند که زنش را طلاق دهد، طلاق باطل است و نيز بايد قصد طلاق داشته باشد، پس اگر صيغه طلاق را به شوخي بگويد، صحيح نيست.
مسأله 2515 :
زن بايد در وقت طلاق از خون حيض ونفاس پاک باشد وشوهرش در آن پاکي با او نزديکي نکرده باشد وتفصيل اين دو شرط در مسائل آينده گفته مي‌شود.
مسأله 2516 :
طلاق دادن زن در حال حيض يا نفاس در سه صورت صحيح است: اوّل‌ـ آن که شوهر بعد از ازدواج با او نزديکي نکرده باشد؛ دوم‌ـ معلوم باشد آبستن است و اگر معلوم نباشد وشوهر در حال حيض طلاق بدهد، بعد بفهمد آبستن بوده، احتياط واجب آن است که دوباره او را طلاق دهد در صورتي که حالت زن ومسأله را مي‌دانسته که حرام است؛ سوم‌ـ مرد به واسطه غائب بودن نتواند بفهمد که زن او از خون حيض يا نفاس پاک است يا نه.
مسأله 2517 :
اگر زن را از خون حيض پاک بداند وطلاقش دهد بعد معلوم شود که موقع طلاق در حال حيض بوده، طلاق او باطل است و اگر اورا در حيض بداند وطلاقش دهد بعد معلوم شود پاک بوده، طلاق او صحيح است در صورتي که قصد طلاق حقيقتاً داشته باشد.
مسأله 2518 :
کسي که مي‌داند زنش در حال حيض يا نفاس است، اگر غائب شود مثلاً مسافرت کند وبخواهد او را طلاق دهد، بايد تا مدّتي که معمولاً زنها از حيض يا نفاس پاک مي‌شوند صبر کند در صورتي که نتواند از حالش با خبر باشد.
مسأله 2519 :
اگر مردي که غائب است بخواهد زن خود را طلاق دهد، چنانچه بتواند اطلاع پيدا کند که زن او در حال حيض يا نفاس است يا نه، اگرچه اطلاع او از روي عادت حيض زن يا نشانه‌هاي ديگري باشد که در شرع معيّن شده بايد اطلاع پيدا کند و اگر نتوانست مي‌تواند تا مدّتي که معمولاً زنها از حيض يا نفاس پاک مي‌شوند صبر کند.
مسأله 2520 :
اگر با عيالش که از خون حيض ونفاس پاک است نزديکي کند وبخواهد طلاقش دهد، بايد صبر کند تا دوباره حيض ببيند وپاک شود ولي‌زني را که نه سالش تمام نشده، يا آبستن است اگر بعد از نزديکي طلاق‌دهد، اشکال ندارد و همچنين است اگر يائسه باشد، يعني اگر سيّده‌است بيشتر از شصت سال و اگر سيّده نيست بيشتر از پنجاه سال داشته باشد.
مسأله 2521 :
اگر با زني که از خون حيض ونفاس پاک است نزديکي کند و در همان پاکي طلاقش دهد، چنانچه بعد معلوم شود که موقع طلاق آبستن بوده بنابر احتياط واجب بايد دوباره او را طلاق دهد در صورتي که حالت زن ومسأله را مي‌دانسته.
مسأله 2522 :
اگر با زني که از خون حيض و نفاس پاک است نزديکي کند و مسافرت نمايد، چنانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد، بايد به قدري که زن معمولاً بعد از آن پاکي خون مي‌بيند ودوباره پاک مي‌شود، صبر کند در صورتي که نتواند از حالش با اطلاع شود.
مسأله 2523 :
اگر مرد بخواهد زن خود را که به واسطه مرضي حيض نمي‌بيند طلاق دهد، بايد از وقتي که با او نزديکي کرده تا سه ماه از جماع با او خودداري نمايد و بعد او را طلاق دهد.
مسأله 2524 :
طلاق بايد به صيغه عربي صحيح خوانده شود ودو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند واسم زن او مثلاً فاطمه باشد، بايد بگويد: «زَوْجَتي فاطِمَةُ طالِقٌ» يعني زن من فاطمه رهـا‌است و اگر ديگري را وکيل کند آن وکيل بايد بگويد: «زَوْجَةُ مُوَکِّلي فاطِمَةُ طالِقٌ».
مسأله 2525 :
زني که صيغه شده، مثلاً يک ماهه يا يک ساله او را عقد کرده‌اند طلاق ندارد ورها شدن او به اين است که مدّتش تمام شود، يا مرد مدّت او را به او ببخشد به اين ترتيب که بگويد: مدّت را به تو بخشيدم وشاهد گرفتن وپاک بودن زن از حيض لازم نيست.