زمين
مسأله 185 :
زمين با پنج شرط، کف پا و ته کفش نجس را پاک مي کند.
اوّل: آن که زمين پاک باشد.
دوّم: آن که خشک باشد.
سوّم: آن که اگر عين نجس مثل خن و بول، يا متنجّس مثل گلي که نجس شده در کف پا و ته کفش باشد به واسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين برطرف شود.
چهارم: زمين بايد خاک يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد و با راه رفتن روي فرش و حصير و سبزه، کف پا و ته کفش نجس، پاک نمي شود.
پنجم: به واسطه راه رفتن نجس شده باشد و اگر به غير از راه رفتن نجس شده باشد، پاک شدن آن با راه رفتن محل اشکال است.
مسأله 186 :
پاک شدن کف پا و ته کفش نجس، به واسطه راه رفتن روي آسفالت و روي زميني که با چوب فرش شده محل اشکال است.
مسأله 187 :
براي پاک شدن کف پا و تهِ کفش نجس، بهتر است پانزده قدم يا بيشتر راه بروند، اگرچه با کمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين، نجاست برطرف شود.
مسأله 188 :
لازم نيست کف پا و ته کفش نجس تر باشد بلکه اگر خشک هم باشد با راه رفتن پاک مي شود.
مسأله 189 :
بعد از آن که کف پا يا ته کفش نجس، با راه رفتن پاک شد مقداري از اطراف آن هم که معمولاً به گل آلوده مي شود پاک مي گردد.
مسأله 190 :
کسي که با دست و زانو راه مي رود، اگر کف دست يا زانوي او نجس شود پاک شدن دست و زانوي او به وسيله راه رفتن محل اشکال است. و همچنين است ته عصا و ته پاي مصنوعي و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و مانند اينها.
مسأله 191 :
اگر بعد از راه رفتن ذره هاي کوچکي از نجاست که ديده نمي شود، در کف پا يا ته کفش بماند بنابر احتياط واجب بايد آن ذره ها را هم برطرف کرد، ولي باقي بودن بو و رنگ اشکال ندارد.
مسأله 192 :
آن قسمت از کفش و کف پا که به زمين نمي رسد به واسطه راه رفتن پاک نمي شود و پاک شدن کف جوراب به واسطه راه رفتن، محل اشکال است، ولي اگر کف جوراب از پوست باشد به وسيله راه رفتن پاک مي شود.