1- خوردن و آشاميدن
مساله 1573 :
اگر روزه‌دار عمدا چيزى بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مى‌شود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاک و شيره درخت، و چه کم باشد يا زياد. حتى اگر مسواک را از دهان بيرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مى‌شود، مگر آنکه رطوبت مسواک در آب دهان به طورى از بين برود که رطوبت‌خارج به آن گفته نشود.
مساله 1574 :
اگر موقعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بايد لقمه را از دهان بيرون آورد. و چنانچه عمدا فرو برد، روزه‌اش باطل است و به دستورى که بعدا گفته خواهد شد، کفاره هم بر او واجب مى‌شود.
مساله 1575 :
اگر روزه‌دار سهوا چيزى بخورد يا بياشامد، روزه‌اش باطل نمى‌شود.
مساله 1576 :
احتياط واجب آن است که روزه‌دار از استعمال آمپولى که به جاى غذا به کار مى رود، خوددارى کند. ولى تزريق آمپولى که عضو را بى حس مى‌کند يا به جاى دوا استعمال مى‌شود، اشکال ندارد.
مساله 1577 :
اگر روزه‌دار چيزى را که لاى دندان مانده است، عمدا فرو ببرد، روزه‌اش باطل مى‌شود.
مساله 1578 :
کسى که مى‌خواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال کند، ولى اگر بداند غذايى که لاى دندان مانده در روز فرو مى رود، چنانچه خلال نکند و چيزى از آن فرو رود روزه‌اش باطل مى‌شود. بلکه اگر فرو هم نرود، بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن روز را بگيرد.
مساله 1579 :
فرو بردن آب دهان، اگر چه بواسطه خيال کردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى‌کند.
مساله 1580 :
فرو بردن اخلاط سر و سينه، تا به فضاى دهان نرسيده، اشکال ندارد. ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتياط واجب آن است که آن را فرو نبرد.
مساله 1581 :
اگر روزه دار به قدرى تشنه شود که بترسد از تشنگى بميرد، مى‌تواند به‌اندازه‌اى که از مردن نجات پيدا کند آب بياشامد، ولى روزه او باطل مى‌شود. و اگر ماه رمضان باشد، بايد در بقيه روز از بجا آوردن کارى که روزه را باطل مى‌کند،خوددارى نمايد.
مساله 1582 :
جويدن غذا براى بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها که معمولا به حلق نمى‌رسد، اگر چه اتفاقا به حلق برسد، روزه را باطل نمى‌کند. ولى اگر انسان ازاول بداند که به حلق مى رسد، چنانچه فرو رود، روزه‌اش باطل مى‌شود، و بايد قضاى آن را بگيرد و کفاره هم بر او واجب است.
مساله 1583 :
انسان نمى‌تواند براى ضعف روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او به قدرى است‌که معمولا نمى‌شود آن را تحمل کرد، خوردن روزه اشکال ندارد.