روزه های حرام و مکروه (آیت الله سید علی محمد دستغیب)

روزه‌هاى حرام و مکروه‌

مسأله 1808 :

روزه عيد فطر و قربان حرام است. و نيز روزى را که انسان نمى‌داند آخر شعبان است، يا اوّل رمضان، اگر به نيّت اوّل رمضان روزه بگيرد حرام مى‌باشد.

مسأله 1809 :

اگر زن بواسطه گرفتن روزه مستحبّى حقّ شوهرش را از بين ببرد روزه برايش حرام است و اگر شوهر، او را از گرفتن روزه مستحبّى منع کند، اگر چه با حقّ استمتاع شوهر منافات نداشته باشد بنابر احتياط مستحب خوددارى کند.

مسأله 1810 :

روزه مستحبّى اولاد اگر اسباب اذيت پدر و مادر شود جايز نيست بلکه اگر اسباب اذيت آنان نشود ولى او را از گرفتن روزه مستحبّى‌جلوگيرى کنند احتياط واجب آن است که روزه نگيرد.

مسأله 1811 :

اگر فرزند بدون اجازه پدر روزه مستحبّى بگيرد و در بين روز پدر، او را نهى کند، چنانچه مخالفت با او موجب اذيتش باشد بايد افطار نمايد.

مسأله 1812 :

کسى که مى‌داند روزه براى او ضرر ندارد اگرچه دکتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و کسى که يقين يا گمان دارد که روزه برايش ضرر دارد اگرچه دکتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست مگر آن که به قصد قربت بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.

مسأله 1813 :

اگر انسان احتمال بدهد که روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست مگر آن که به قصد قربت گرفته باشد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.

مسأله 1814 :

کسى که عقيده‌اش اين است که روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، روزه‌اش صحيح است.

مسأله 1815 :

غير از روزه‌هايى که گفته شد، روزه‌هاى حرام ديگرى هم هست که در کتابهاى مفصّل گفته شده است.

مسأله 1816 :

روزه روز عاشورا، و روزى که انسان شکّ دارد روز عرفه است يا عيد قربان، مکروه است.