روزه های حرام و مکروه (آیت الله محمد فاضل لنکرانی (ره))

روزه هاى حرام و مکروه

مسأله 1809 :

روزه روز عيد فطر و قربان حرام است، و نيز روزى را که انسان نمى داند آخر شعبان است يا اوّل رمضان اگر به نيّت اول رمضان روزه بگيرد حرام مى باشد.

مسأله 1810 :

اگر زن با گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين برود، جايز نيست روزه بگيرد، بلکه اگر حق شوهر هم از بين نرود، ولى شوهر او را از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى کند بنابر احتياط واجب بايد خود دارى کند.

مسأله 1811 :

روزه مستحبى اولاد اگر اسباب اذيت پدر و مادر يا جد شود جايز نيست، بلکه اگر اسباب اذيت آنان نشود ولى او را از گرفتن روزه مستحبى جلوگيرى کنند، احتياط واجب آن است که روزه نگيرد.

مسأله 1812 :

اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد، و در بين روز پدر او را نهى کند بايد افطار نمايد.

مسأله 1813 :

کسى که ميداند روزه براى او ضرر ندارد، اگر چه پزشک بگويد ضرر دارد بايد روزه بگيرد، و کسى که يقين يا گمان دارد که روزه برايش ضرر دارد، اگر چه پزشک بگويد ضرر ندارد بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، مگر آنکه بقصد قربت بگيرد و بعد معلوم شود ضرر نداشته است.

مسأله 1814 :

اگر انسان احتمال بدهد که روزه برايش ضرر دارد و از آن احتمال ترس براى او پيدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، مگر آنکه بقصد قربت بگيرد، و بعد معلوم شود ضرر

[290]

نداشته است.

مسأله 1815 :

کسى که عقيده اش اين است که روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد که روزه براى او ضرر داشته، بايد قضاى آنرا بجا آورد.

مسأله 1816 :

غير از روزه هائى که گفته شد روزه هاى حرام ديگرى هم هست که در کتابهاى مفصّل فقهى گفته شده است.

مسأله 1817 :

روزه روز عاشورا و روزى که انسان شک دارد روز عرفه است يا عيد قربان مکروه است، ولى مستحب است در روز عاشورا انسان، بدون قصد روزه تا عصر از خوردن و آشاميدن خوددارى کند.