احکام روزه ء مسافر
مسأله 1722 :
مسافرى که بايد نمازهاى چهار رکعتى را در سفر دو رکعت بخواند ، نبايد روزه بگيرد ، و مسافرى که نمازش را تمام مى خواند - مثل کسى که شغلش مسافرت يا سفر او سفر معصيت است - بايد در سفر روزه بگيرد .
مسأله 1723 :
مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد ، ولى مکروه است ، هر چند براى فرار از روزه نباشد ، مگر اين که سفر به جهت ضرورتى باشد ، و يا - به مقتضاى بعضى از روايات - براى حج يا عمره باشد .
مسأله 1724 :
اگر غير روزه ء ماه رمضان روزه ء معين ديگرى بر انسان واجب باشد ، اگر آن وجوب از جهت حق الناس باشد - مثل اين که اجير شده باشد که روز معينى را روزه بگيرد - نمى تواند در آن روز مسافرت کند ، و همچنين است - بنابر احتياط واجب - روزه ء واجب معين به غير نذر ، مانند روز سوم اعتکاف ، و اما در صورتى که به سبب نذر معين شده باشد ، اقوى اين است که مى تواند سفر کند ، و روز ديگرى را به جاى آن روز روزه بگيرد .
مسأله 1725 :
اگر نذر کند روزه بگيرد و روز آن را معين نکند ، نمى تواند آن را در سفر به جا آورد ، ولى چنانچه نذر کند که روز معينى را در سفر روزه بگيرد ، بايد آن را در سفر به جا آورد ، و نيز اگر نذر کند روز معينى را چه مسافر باشد يا نباشد روزه بگيرد ، بايد آن روز را اگر چه مسافر باشد روزه بگيرد .
مسأله 1726 :
مسافر مى تواند براى خواستن حاجت ، سه روز در مدينهء طيبه روزه ء مستحبى بگيرد ، و احتياط واجب اين است که آن سه روز ، روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد . مسأله 1727 - کسى که نمى داند روزه ء مسافر باطل است ، اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد ، روزه اش باطل مى شود ، و اگر تا مغرب نفهمد روزه اش صحيح است .
مسأله 1728 :
اگر فراموش کند که مسافر است ، يا فراموش کند که روزه ء مسافر باطل مى باشد و در سفر روزه بگيرد ، روزه ء او باطل است .
مسأله 1729 :
اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد ، بايد روزه ء خود را تمام کند ، و اگر پيش از ظهر مسافرت کند ، وقتى به حد ترخص برسد روزه اش باطل مى شود ، و اگر پيش از آن مفطرى انجام دهد کفاره بر او واجب است .
مسأله 1730 :
اگر مسافر در ماه رمضان - چه آن که قبل از فجر در سفر بوده و چه آن که روزه بوده و سفر نمايد - پيش از ظهر به وطنش برسد ، يا به جايى که مى خواهد ده روز در آن جا بماند ، و کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد ، بايد آن روز را روزه بگيرد ، و اگر انجام داده ، روزه ء آن روز باطل است .
مسأله 1731 :
اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش يا به جايى که مى خواهد ده روز در آن جا بماند برسد ، روزه ء آن روزش صحيح نيست .
مسأله 1732 :
مسافر و کسى که از روزه گرفتن عذر دارد ، مکروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد ، و بيشتر از قوت بخورد و خود را کاملا سيراب کند . کسانى که روزه بر آنها واجب نيست مسأله 1733 - کسى که به واسطهء پيرى نمى تواند روزه بگيرد ، يا براى او مشقت دارد ، روزه از او برداشته شده و در صورت دوم بايد براى هر روز فديه بدهد ، وفديه يک مد طعام است ، و احتياط مستحب اين است که خصوص گندم را بدهد .
مسأله 1734 :
کسى که به واسطهء پيرى روزه نگرفته ، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد ، روزه هايى را که نگرفته قضا ندارد .
مسأله 1735 :
اگر انسان مرضى دارد که زياد تشنه مى شود ، و نمى تواند تشنگى را تحمل کند ، يا براى او مشقت دارد ، روزه از او برداشته شده ، ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهد ، و احتياط مستحب اين است که بيشتر از مقدارى که ناچار است آب نياشامد ، و چنانچه بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد ، روزه هايى را که نگرفته قضا ندارد .
مسأله 1736 :
زنى که زاييدن او نزديک است و روزه براى حملش يا خودش ضرر دارد ، روزه ء او صحيح نيست ، و در صورت اول بايد براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهد ، و همچنين بنابر احتياط مستحب در صورت دوم ، و روزه هايى را که نگرفته بايد قضا نمايد .
مسأله 1737 :
زنى که بچه شير مى دهد و شير او کم است ، چه مادر بچه باشد يا غير مادر ، با اجرت شير بدهد يا بدون اجرت ، اگر روزه براى بچه اى که شير مى دهد يا خود او ضرر دارد ، روزه ء او صحيح نيست ، و در صورت اول بايد براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهد ، و همچنين بنابر احتياط مستحب در صورت دوم ، و روزه هائى را که نگرفته بايد قضا نمايد ، و اين حکم در صورتى است که شير خوردن اين بچه از راه ديگرى ميسر نباشد ، و اگر ميسر باشد واجب است آن زن روزه بگيرد .