احکام روزه مسافر (آیت الله سید علی محمد دستغیب)

احکام روزه مسافر

مسأله 1784 :

مسافرى که بايد نمازهاى چهار رکعتى را در سفر دو رکعت بخواند، نبايد روزه بگيرد و مسافرى که نمازش را تمام مى‌خواند مثل کسى‌که شغلش مسافرت يا سفر او سفر معصيت است، بايد در سفر روزه بگيرد.

مسأله 1785 :

مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد. ولى اگر براى فرار از روزه باشد مکروه است و همچنين است مطلق سفر قبل از پايان شب بيست و سوم ماه رمضان، مگر اين که سفر براى حج يا عمره يا به جهت ضرورتى باشد.

مسأله 1786 :

اگر غير روزه رمضان روزه معيّن ديگرى بر انسان واجب باشد بنابر احتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت کند. و اگر در سفر باشد بايد قصد کند که ده روز در جايى بماند و آن روز را روزه بگيرد ولى اگر نذر کرده باشد روز معيّنى را روزه بگيرد مى‌تواند در آن روز مسافرت نمايد.

مسأله 1787 :

اگر نذر کند روزه بگيرد و روز آن را معيّن نکند، نمى‌تواند آن را در سفر بجا آورد. ولى چنانچه نذر کند که روز معيّنى را در سفر روزه بگيرد بايد آن را در سفر بجا آورد. و نيز اگر نذر کند روز معيّنى را چه مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد بايد آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگيرد.

مسأله 1788 :

مسافر مى‌تواند براى خواستن حاجت، سه روز در مدينه طيّبه روزه مستحبّى بگيرد.

مسأله 1789 :

کسى که نمى‌داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد روزه‌اش باطل مى‌شود. و اگر تا مغرب نفهمد روزه‌اش صحيح است.

مسأله 1790 :

اگر فراموش کند که مسافر است، يا فراموش کند که روزه مسافر باطل مى‌باشد و در سفر روزه بگيرد روزه او باطل است.

مسأله 1791 :

اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزه خود را تمام کند و اگر پيش از ظهر مسافرت کند، وقتى به حدّ ترخّص برسد يعنى به جايى‌برسد که مردم شهر را نبيند يا صداى اذان را نشنود، نبايد روزه آن روز را ادامه دهد و اگر پيش از آن روزه را باطل کند بنابر احتياط، کفّاره نيز بر او واجب است.

مسأله 1792 :

اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد، يا به جايى برسد که مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام نداده، بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر انجام داده روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 1793 :

اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جايى برسد که مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.

مسأله 1794 :

مسافر و کسى که از روزه گرفتن عذر دارد، مکروه است در روزه ماه رمضان جماع نمايد و در خوردن و آشاميدن کاملاً خود را سير کند.