روشهاى درمان
سوال 2052 :
در صورتى که داروهاى کاملا مؤثر، به هر علتى در دسترس نباشد، آيا پزشک مى تواند داروهايى را که احتمال مى دهد، مؤثر باشند، تجويز کند؟ در صورت عدم موفقيت، آيا پزشک در قبال عوارض احتمالى اين داروها و يا هزينه بيهوده اى که بر بيمار تحميل شده، مسؤول و مديون است؟
جواب :
با احتمال مؤثر بودن داروهاى موجود و اهميت مداوا، مى تواند تجويز دارو بکند و با شرط عدم ضمان، مسؤول نيست.
سوال 2053 :
گاهى اوقات (مثل برخى عفونتهاى نه چندان مهم) پزشک جهت تسريع بهبودى بيمار، يا اطمينان از اينکه داروى تجويزىِ وى بسيار قوى است و در مورد خيلى از عفونتها مى تواند مؤثر باشد، و يا به خاطر اينکه از هزينه درمان بيمار و مراجعات مکرر وى بکاهد، اقدام به تجويز داروهايى مى کند که ضررهاى آنها کاملا شديد بوده و به اثبات رسيده است; و اين در حالى است که شايد بتوان از طريق داروهاى ديگر که ضرر بسيار کمترى دارند (ولى ممکن است با عدم اطمينان کامل و هزينه زيادتر همراه باشند) بيمار را معالجه کرد، با چنين فرضى، بهترين کار چيست؟ انتخاب راه سريع و پرخطر يا راه کم خطر و احياناً نامؤثر؟
جواب :
بستگى به تميز و تشخيص پزشک دارد، هريک از دو راه را که بهتر دانست، انتخاب کند.
سوال 2054 :
در برخى بيماريها (همانند فشار خون بالا، به علت عوامل ناشناخته ايجاد کننده آن)، طبق روش معمول (که اجراى آن طبق علوم روز ضرورى است)، يک يا چند دارو، بکار برده مى شود، و در صورت عدم تأثير، داروهاى ديگرى بکار برده مى شود، الى آخر. با توجه به اينکه اين داروها از يک طرف، در همه افراد مؤثر نيستند و ممکن است نسبت به شخصى، در درمانهاى اوليه و نسبت به شخصى ديگر در درمانهاى آخر مؤثر باشند. و از طرف ديگر، هريک از داروها داراى عوارضِ خاصى هستند، آيا پزشک معالج (که در حقيقت داروهاى مختلف را به ترتيب در مورد بيمار آزمايش مى کند) در قبال هزينه اضافه يا عوارض داروها مسؤول است؟
جواب :
در فرض مذکور، اگر پزشک کوتاهى نکند و با دقت کامل بيمار را به
(صفحه549)
وسيله داروها مداوا کند، با شرط برائت و عدم ضمان، مسؤول نيست.
سوال 2055 :
اگر بدانيم يا احتمال زياد بدهيم، که يک بيمار در اثر نوعى بيمارى (مثل برخى سرطانها) بزودى خواهد مُرد; آيا مجازيم فقط براى افزايش طول عمر وى (هرچند به مدت کوتاه) روشهاى درمانى خطرناک و بسيار پرعارضه (مثل شيمى درمانى که گاهى عوارض آن شديدتر از بيمارى اوليه است) را تجويز کنيم؟
جواب :
اگر با معالجه، مقدار قابل توجهى که عرفاً صدق ادامه حيات کند، بر عمر بيمار افزوده مى شود، لازم است معالجه و تجويز دارو شود; و با شرط برائت هم ضمانى و مسؤوليتى براى پزشک نيست.
سوال 2056 :
گاهى اوقات مطمئن هستيم که نوعى بيمارى، بيمار را به زودى خواهد کشت; از طرفى مى دانيم که يک عمل درمانى (مثل جراحى) ممکن است يکى از دو حالت بهبودى و افزايش عمر بيمار، يا تسريع در مرگ وى گردد. وظيفه ما در چنين حالتى چيست؟
جواب :
در صورتى که اميد به بهبود بيمار، با عمل درمانى و جراحى داريد; بايد عمل کنيد و با شرط عدم ضمان، مسؤول نيستيد.