احکام کلّى کفّارات احرام
کفّارات احرام داراى احکام مشترکى به شرح زير است:
مسأله 498) تمام کفّارات احرام تنها در صورت عمد بر عهده محرم مىآيد، بنابراين کسى که به علّت ندانستن مسأله يا فراموشى يا غفلت نسبت به حکم يا موضوع، محرّمات احرام را انجام دهد،
کفّاره بر عهدهاش نيست، مگر در مورد شکار کردن که بين عمد و اشتباه تفاوتى نيست و در هر حال کفّاره دارد.
مسأله 499) گرچه در ميان محرّمات احرام، امورى مختصّ به مردان و امورى نيز مختصّ به زنان است، ولى از نظر کفّاره تفاوتى ميان مرد و زن نيست، به اين معنا که هر يک از زن و مرد هرگاه مرتکب کارى شوند که بر آنان حرام است بايد به تفصيلى که گذشت کفّاره بدهند.
مسأله 500) اگر مُحرم چند نوع از محرّمات احرام را که موجب کفّاره است مرتکب شود، بايد براى هر يک کفّاره جداگانه بدهد.
مسأله 501) اگر محرم کارى را که موجب کفّاره است هم در عمره و هم در حجّ انجام دهد بايد براى هر يک کفّاره جداگانه بدهد.
مسأله 502) آن دسته از محرّمات احرام که براى آنها کفّاره ذکر نشده، کفّاره ندارد ولى احتياط مستحبّ آن است که اگر مرتکب شود يک گوسفند کفّاره بدهد.
مسأله 503) حيوانى که به عنوان کفّاره محرّمات احرام بايد ذبح شود لازم نيست هيچ يک از شرايط قربانى حجّ تمتّع را دارا باشد، بنابراين گوسفند خصىّ و معيوب را نيز مىتوان به عنوان کفّاره ذبح نمود.
مسأله 504) تمام قربانىهاى کفّاره به استثناى کفّاره شکار را مىتوان به تأخير انداخت و در وطن ذبح نمود، ولى بنابر احتياط واجب، جاى ذبح کفّاره شکار در احرام عمره تمتّع شهر مکّه و در احرام حجّ، سرزمين منى است. و اگر ذبح در مکّه يا منى را ترک کرد و به وطن يا محلّ زندگى خود بازگشت بايد کفّاره را در وطن يا محلّ زندگى خود ذبح کند و صدقه بدهد.
مسأله 505) در مواردى که مىتوان کفّاره را در وطن ذبح کرد، هرچند پرداختن کفّاره واجب فورى نيست ولى نبايد در بجا آوردن آن کوتاهى کرد.
مسأله 506) مصرف کفّارات، فقرا و مساکين هستند و اگر کفّاره دهنده غير سيّد باشد بايد فقير و مسکين نيز غير سيّد باشد.
مسأله 507) کفّاره دهنده نمىتواند از گوشت حيوانى که آن را به عنوان کفّاره ذبح کرده، استفاده نمايد، ولى خوردن قدرى از گوشت قربانى حجّ تمتّع، جايز بلکه مستحبّ است.
مسأله 508) کفّاره دهنده اگر فقير باشد مىتواند کفّاره محرّمات احرام را به مصرف فقيرانى که نانخور او هستند و از تأمين معاش آنها عاجز است برساند؛ هرچند احتياط در ترک اين کار است.