مستحبات و مکروهات طواف

مستحبات و مکروهات طواف

(مسأله 108) مستحب است که در حال طواف سر برهنه و پابرهنه، و مشغول دعاءِ، و ذکر خدا باشد، و حرف بيهوده نزند، و کارهائى که در نماز مکروه است انجام ندهد، و گام ها را کوچک بردارد، به سند معتبر از حضرت رسول صلَّى الله عليه و آله روايت شده، که هر کس طواف خانه کعبه کند در وقت زوال با سر برهنه، و گام ها را تنگ بردارد، و چشم خود را از نامحرم و عورت بپوشاند، و دست يا بدنش را در هر شوطى به حجر الاسود بمالد، بدون آن که به کسى آزار رساند و ذکر خدا را از زبان نيندازد، خداى تعالى بنويسد براى او به عدد هر گامى هفتاد هزار حسنه، و محو کند از او هفتاد هزار گناه، و بلند گرداند از براى او هفتاد هزار درجه، و بنويسد از براى او ثواب آزاد کردن هفتاد هزار بنده، که بهاى هر يک ده هزار درهم باشد، و او را شفيع سازد در هفتاد هزار کس از اهل بيت او، و برآورد از براى او هفتاد هزار حاجت، که اگر خواهد در دنيا به او رساند، و اگر خواهد در آخرت، و مستحب است که در حال طواف اين دعا را بخواند:

«اللَّهمَّ إنِّي أسْألُکَ بِاسْمِکَ الَّذِيْ يُمْشى بِهِ عَلَى طلَلِ الْمَاءِ کَمَا يُمْشى بِهِ عَلَى جُدَدِ الأرْضِ، وَأسْألُکَ بِاسْمِکَ الَّذِىْ يَهْتَزُّ لَهُ عَرْشُکَ، وَأسْألُکَ بِاسْمِکَ الَّذِيْ تَهْتَزُّ لَهُ أقْدَامُ مَلائِکَتِکَ، وَأسْألُکَ بِاسْمِکَ الَّذِيْ دَعَاکَ بِهِ مُوْسى مِنْ جَانِبِ الطُّوْرِ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَأَلْقَيْتَ عَلَيْهِ مَحَبَّةً مِنْکَ، وَاَسْألُکَ بِاسْمِکَ الَّذِيْ غَفَرْتَ بِهِ لِمُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَمَا تَأخَّرَ، وَاَتْمَمْتَ عَلَيْهِ نِعْمَتَکَ أنْ تَفْعَلَ بي (کذا و کذا).

و حاجت خود را بطلبد، و سنت است که در حال طواف نيز بگويد:

«اَللَّهُمَّ إنّي إلَيْکَ فَقِيْرٌ، وَ إنِّي خَائِفٌ مُسْتَجِيْرٌ، فَلاَ تُبَدِّلِ اسْمِيْ، فَلاَ تُغَيِّرْ جِسْمِي».

و در هر شوط که به در خانه کعبه رسد صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد و اين دعاء را بخواند:

«سَائِلُکَ فَقِيرُکَ مِسْکِيْنُکَ بِبَابِکَ، فَتَصَدَّقْ عَلَيْهِ بِالْجَنَّةِ، اَللّهُمَّ البَيْتُ بَيْتُکَ، وَالْحَرَمُ حَرَمُکَ، وَالعَبْدُ عَبْدُکَ، وَهَذَا مَقَامُ العَائِذِ، المُسْتَجِيْرِبِکَ مِنَ النَّارِ، فَاعْتِقْنِيْ وَوَالِدَىَّ وَأهْلِيْ وَوُلْدِيْ وَإخْوَانِىَ المُؤمِنِيْنَ مِنَ النَّارِ، يَا جَوَادٌ يَا کَرِيْمُ».

و چون به حجر حضرت اسماعيل على نبينا و آله و عليه السلام برسد نگاه به ناودان طلا کند و بگويد:

«اللَّهُمَّ أدْخِلّنِي الجَنَّةَ، بِرَحْمَتِکَ وَأجِرْنِيْ بِرَحْمَتِکَ مِنَ النَّارِ وَعَافِنِيْ مِنَ السَّقْمِ، وَ أَوْسِعْ عَلَىَّ مِنَ الرِّزْقِ الحَلالِ، وَاَدْرَأ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الجِنِّ وَالإنْسِ، وَشَرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبَِ وَالْعَجَمِ».

و چون از حجر بگذرد و به پشت کعبه برسد بگويد:

«يَاذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ، يَاذَا الجُوْدِ وَالْکَرَمِ، إِنَّ عَمَلِيْ ضَعِيفٌ فَضَاعِفْهُ وَتَقَبَّلْهُ مِنِّي إنَّکَ أنْتَ السَّمِيْعُ العَلِيْم».

و چون به رکن يمانى برسد دست بردارد و بگويد:

«يَااللهُ يَا وَلِىَّ العَافِيَةِ، وَ خَالِقَ العَافِيَةِ، وَرَازِقَ العَافَيِة، وَالمُنْعِم بالعافيةَ، وَالمُتَّفَضِّلَ بِالعَافِيَةِ عَلَىَّ وَعَلى جَمِيْعِ خَلْقِکِ، يَا رَحْمنَ الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَرَحِيْمَهُمَا، صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد، وَارْزُقُنَا العَافِيَةَ وَ تَمَامَ العَافِيَةِ وَشُکْرَ العَافِيَةِ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةَ يَا أرْحَمَ الرَّاحِمِيْنَ».

پس سر به جانب کعبه بالا کند و بگويد:

«الحَمْدُللهِ الَّذِي شَرَّفَکِ وَعَظَّمَکِ، وَالحَمْدُللهِ الَّذِيْ بَعَثَ مُحَمَّداً نَبِيّاً وَ جَعَلَ عَلِيّاً إمَاماً. أللهُمَّ اهْدِ لَهُ خِيَارَ خَلْقِکَ، وَجَنِّبْهُ شِرَارَ خَلْقِکَ».

و چون ميان رکن يمانى و حجر الاسود برسد بگويد:

«رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنةً، وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً، وَقِنَا عَذَابَ النَّارَ».

و چون در شوط هفتم به مستجار رسد ـ و آن پشت کعبه است ـ نزديک به رکن يمانى برابر در خانه بايستد، و دست ها را بگشايد رو به خانه، و روى خود و شکم خود را برساند به کعبه و بگويد:

«اللَّهُمَّ البَيْتُ بَيْتُکَ، وَالعَبْدُ عَبْدُکَ، وَهَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِکَ مِنَ النَّارِ. اَللّهُمَّ مِنْ قِبْلِکَ الرَّوْحُ وَالْفَرَجُ وَالْعَافِيَةُ. اَللّهُمَّ إنَّ عَمَلْي ضَعِيفٌ فَضَاعِفُهُ لِي، وَاغْفِرْ لِي مَا اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنَّي وَخَفِيَ عَلَى خَلْقِکَ، أسْتَجِيْرُ بِاللهِ مِنَ النَّارِ».

و بگويد:

«اَللّهُمَّ إنَّ عِنْدِي أفْوَاجاً مِنْ ذُنُوب، وَأفْوَاجاً مِنْ خَطَايَا، وَعِنْدَکَ أفْواجٌ مِنْ رَحْمَة، و أفْواجٌ مِنْ مَغْفِرَة، يَا مَنِ اسْتَجَابَ لاَِبْغَضِ خَلْقِهِ إذْ قَالَ أنْظِرْنِيْ إلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ اِسْتَجِبْ لي».

پس حاجت خود را بطلبد، و دعا بسيار کند و اقرار بگناهان خود هر چه داند مفصلا بکند، و هر چه را بخاطر نداشته باشد مجملا اقرار کند، و طلب آمرزش کند که البته آمرزيده مى شود، انشاء الله تعالى. پس چون به حجر الاسود رسد بگويد:

«اَللّهُمَّ قَنَعِّمْنِي بِمَا رَزَقْتَنِي وَبَارِکْ لِي فِيْما آتَيْتَنِي».

و مى بايد کمال ملاحظه را بکند در هر مرتبه که مى رود حجر را ببوسد، و اگر نتواند ببوسد، استلام کند، و اگر استلام، باعث زحمت باشد از دور اشاره کند، و هم چنين مستحب است استلام ساير ارکان، و هم چنين مستحب است که خود را به مستجار بمالد، و آنجا را نشان کند، و چون اين اعمال را بجا آورد باز بجاى خود رود، و از آنجا به طواف ادامه دهد، تا زياده و کم، در طواف حاصل نشود.