روزه های مستحب (آیت الله محمد فاضل لنکرانی (ره))

روزه هاى مستحبّ

مسأله 1818 :

روزه تمام روزهاى سال غير از روزه هاى حرام و مکروه که گفته شد مستحب است، و براى بعضى از روزها بيشتر سفارش شده است، که از آن جمله است:

1 ـ پنجشنبه اوّل و پنجشنبه آخر هر ماه، و چهارشنبه اوّلى که بعد از روز دهم ماه است، و اگر کسى اينها را بجا نياورد مستحب است قضا نمايد، و چنانچه اصلا نتواند روزه بگيرد مستحب است براى هر روز يک مد طعام يا 6 / 12 نخود نقره به فقير بدهد.

2 ـ سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه.

3 ـ تمام ماه رجب و شعبان و بعضى از اين دو ماه اگر چه يک روز باشد.

4 ـ روز عيد نوروز، روز بيست و پنجم و بيست و نهم ذى قعده، روز اوّل تا روز نهم ذى حجّه، روز عرفه. ولى اگر بواسطه ضعف روزه نتواند دعاهاى روز عرفه را بخواند روزه آن روز مکروه است، عيد سعيد غدير (18 ذى حجّه) روز اوّل و سوّم محرّم، ميلاد مسعود پيغمبر اکرم (صلى الله عليه وآله) (17 ربيع الاول)، روز مبعث حضرت رسول اکرم (صلى الله عليه وآله) (27 رجب) و اگر کسى روزه مستحبى بگيرد واجب نيست آن را به آخر رساند، بلکه اگر برادر مؤمنش او را به غذا دعوت کند مستحب است دعوت او را قبول کند، و در بين روز افطار نمايد.

[291]

مواردى که مستحب است انسان از کارهايى که روزه را باطل مى کند خوددارى نمايد

مسأله 1819 :

براى شش نفر مستحب است در ماه رمضان اگر چه روزه نيستند از کارى که روزه را باطل مى کند خود دارى نمايند:

اوّل: مسافرى که در سفر کارى که روزه را باطل مى کند انجام داده باشد و پيش از ظهر به وطنش يا بجائى که مى خواهد ده روز بماند برسد.

دوّم: مسافرى که بعد از ظهر به وطنش يا بجائى که مى خواهد ده روز در آنجا بماند.

سوّم: مريضى که پيش از ظهر خوب شود و کارى که روزه را باطل مى کند انجام داده باشد.

چهارم: مريضى که بعد از ظهر خوب شود.

پنجم: زنى که در بين روز از خون حيض و نفاس پاک شود.

ششم: کافرى که در بين روز ماه رمضان مسلمان شود.

مسأله 1820 :

مستحب است روزه دار نماز مغرب و عشا را پيش از افطار بخواند، ولى اگر کسى منتظر او است، يا ميل زيادى به غذا دارد که نمى تواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اوّل افطار کند ولى بقدرى که ممکن است نماز را در وقت فضيلت آن بجا آورد.

[292]