احکام متفرقه طلاق (آیت الله ناصر مکارم شیرازی)

احکام متفرّقه طلاق

مسأله 2169 :

هرگاه با زن نامحرمى به گمان اين که همسر اوست نزديکى کند، زن بايد عدّه نگه دارد (به مقدار عدّه طلاق) خواه زن بداند که او شوهرش نيست يا نه و اگر مرد مى داند که آن زن همسرش نيست ولى زن او را شوهر خود مى داند در اين صورت نيز بنابر احتياط واجب بايد عدّه نگه دارد.

مسأله 2170 :

اگر مردى زنى را فريب دهد که از شوهرش طلاق بگيرد و همسر او شود طلاق و عقد آن زن صحيح است، ولى هر دو معصيت بزرگى انجام داده اند (البتّه اين در صورتى است که قبلاً زنا با آن زن نکرده باشد و الاّ بر او حرام ابدى است).

مسأله 2171 :

اگر زن در موقع عقد شرط کند که هرگاه شوهر مثلاً مسافرت نمايد، يا معتاد به مواد مخدر گردد، يا خرجى او را ندهد اختيار طلاق با او باشد، اين شرط باطل است، ولى هرگاه شرط کند که او از طرف شوهرش وکيل باشد که هرگاه اين کارها را انجام دهد خود را مطلّقه کند اين وکالت صحيح است و در چنين صورتى

[420]

حق دارد خود را طلاق دهد.

مسأله 2172 :

زنى که شوهرش مفقودالاثر شده و نمى داند زنده است يا نه، اگر بخواهد طلاق بگيرد و شوهر کند بايد نزد مجتهد عادل برود و مطابق دستور مخصوصى که در شرع وارد شده عمل نمايد.

مسأله 2173 :

پدر و جدّ پدرى ديوانه مى توانند زن او را در صورت مصلحت طلاق دهند، امّا ولىّ صغير اگر همسر دائمى براى او عقد کرده است بنابر احتياط واجب نمى تواند او را طلاق دهد، امّا اگر همسر موقّت براى او عقد کرده مى تواند باقيمانده مدّت را در صورت مصلحت ببخشد.

مسأله 2174 :

هرگاه کسى دو نفر را عادل بداند و زن خود را پيش آنها طلاق دهد، ديگرى که آنان را عادل نمى داند بنابر احتياط واجب نبايد آن زن را براى خود يا ديگرى عقد کند، ولى اگر شک در عدالت آنها داشته مانعى ندارد.