نجس شدن چيزهاى پاک
سوال 94 :
گفته شده که با تماس يک نقطه از مايع (غير از آب کُر) با نجاست، تمام آن مايع نجس مى‌شود؛ ولى در جامد، به شرط سرايت رطوبت، تنها محلّ برخورد، نجس مى‌شود. لطفا بفرماييد که ميزان در جامد يا مايع بودن چيست؟ و مواردى مانند شيره و ماست و عسل و روغن که گاهى سفت و گاهى شل است، ملحق به جامد است يا مايع؟
جواب :
ميزان در مايع بودن، اين است که اگر از چيزى مقدارى برداشته شود، چنانچه فورا جايش پر شود و اصلاً خالى نماند، مايع است، والاّ جامد است و اگر شيئى در حال جامد بودن، با نجس ملاقات کند و محلّ ملاقات، نجس و سپس مايع شود، لازم است از هر مقدار که مايع شده و اطراف آن اجتناب شود.
سوال 95 :
زمين يا چيزى که رطوبت مختصرى روى آن وجود دارد، آيا به واسطه نجس شدن بخشى از آن، نجاست به جاهاى ديگر هم سرايت مى‌کند؟
جواب :
در فرض سوال، سرايت نمى‌کند.
سوال 96 :
آيا ملاقات با نجاست در باطن بدن، باعث نجس شدن مى‌شود يا خير،
(57)
مثل فرو بردن دست در دهان و بينى و تماس با خون، بدون اين که موقع بيرون آوردن دست، خونى بر آن مشاهده شود؟
جواب :
اگر نجاست در قسمتى از ابتداى دهان يا بينى است که به طور معمول ديده مى‌شود، بنا بر احتياط بايد از آن اجتناب کرد، وگرنه اجتناب کردن لازم نيست.
سوال 97 :
اگر دندان مصنوعى، در خارج از دهان متنجّس شود و عين نجاست بر روى دندان موجود نباشد، آيا آب دهان که با اين دندان تماس پيدا مى‌کند، نجس است يا پاک و آيا مى‌توان آب دهان را فرو داد؟
جواب :
دندان مصنوعى بايد آب کشيده شود؛ ولى در فرض سوال که عين نجاست وجود ندارد، آب دهان پاک است و مى‌شود آن را فرو داد.
سوال 98 :
آيا شخصى که غذا يا مايع نجسى را خورده، دهانش نجس شده است و بايد آب بکشد يا اصلاً دهان، نجس نمى‌شود؟
جواب :
اگر عين نجاست در دهان باقى مانده باشد، بايد آن را خارج کند و آب کشيدن دهان لازم نيست؛ ولى قسمت جلوى دهان را که معمولاً ديده مى‌شود، بنا بر احتياط بايد آب بکشد و چنانچه در دهان جسم خارجى، مثل دندان مصنوعى يا دندان پر کرده وجود داشته باشد، آن نيز بنا بر احتياط واجب بايد آب کشيده شود.
سوال 99 :
آيا چشم انسان با ريختن قطره نجس در آن، متنجّس مى‌شود و آب کشيدن لازم دارد يا از باطن بدن محسوب مى‌شود و با برطرف شدن قطره نجس، پاک مى‌شود و آب کشيدن لازم ندارد؟
جواب :
داخل چشم، از باطن است و نجس نمى‌شود؛ اما محلّ تلاقى پلک‌هاى چشم مشکل است که از باطن حساب شود. بنا بر اين به احتياط واجب آب بکشند.
(58)
سوال 100 :
زمين مرطوبى که بخشى از آن نجس است و فردى بر روى آن راه مى‌رود و کفش يا پايش مرطوب مى‌شود، آيا کفش يا پاى او پاک است يا نجس؟
جواب :
اگر يقين نداشته باشد که پا يا کفش را بر قسمت نجس گذاشته، پا و کفش، محکوم به طهارت‌اند.
سوال 101 :
اگر شخصى دو ظرف يا دو لباس نجس داشته باشد و يکى از دو ظرف يا دو لباس را آب بکشد و بعد فراموش کند که کدام است، آيا مى‌تواند از ظرف‌ها استفاده نمايد يا با لباس‌ها نماز بخواند؟ و اگر چيز ديگرى که مرطوب است با يکى از دو ظرف يا دو لباس تماس پيدا کند، پاک است يا نجس؟
جواب :
در فرض سوال، اگر چيز ديگرى فقط با يکى از اين دو ظرف يا دو لباس ملاقات کند، نجس نمى‌شود. اگر بخواهد از اين لباس در چيزى که شرط آن طهارت است، استفاده کند، مثلاً با آن نماز بخواند، بايد در هر دو لباس، نماز را تکرار کند؛ ولى از هيچ يک از ظرف‌ها نمى‌تواند براى خوردن يا آشاميدن استفاده کند.
سوال 102 :
در کلاس درسى که يک صندلىِ غير معيّن آن نجس است، روى يک صندلى مى‌نشينيم و به واسطه عرق کردن، رطوبت از بدن ما به صندلى منتقل مى‌شود. آيا وظيفه‌اى بر عهده ما ثابت مى‌شود؟
جواب :
ملاقات کننده با بعضى از اطراف شبهه، نجس نمى‌شود.
سوال 103 :
شخصى از دو ظرف جداگانه، پلو و خورشت برداشت و با هم مخلوط نمود و بعد متوجه فضله موشى شد که نمى‌داند از کدام ظرف بوده است. اکنون وظيفه‌اش چيست؟
جواب :
بايد از همه آنها (پلو، خورشت و مخلوط) اجتناب کند.
(59)