پاسخ
تبعیّت در لغت به معنای پیروی کردن و تابع بودن است.[1]
در فقه حکم کردن به طهارت یک چیز به تبع طهارت چیز دیگری که با آن مرتبط است را تبعیّت می گویند
در فقه حکم کردن به طهارت یک چیز به تبع طهارت چیز دیگری که با آن مرتبط است را تبعیّت می گویند
تبعیّت را دو گونه می توان تقسیم کرد: تبعیّت در اسلام و کفر، تبعیّت در طهارت و نجاست.
تبعیت در اسلام و کفر:
- طهارت فرزند کافر به تبعیّت از ولی (پدر، جد، مادر و مادر بزرگ) که مسلمان شده است. البته برخی از مراجع فرزند غیر ممیّز را گفته اند و برخی دیگر هم تبعیّت فرزند از مادر بزرگ را ذکر نکرده اند.
- طهارت اسیر نابالغی که پدر یا جدّش همراه وی اسیر نشده باشد به تبعیّت از مسلمانی که او را اسیر کرده است.
تبعیّت در طهارت و نجاست:
- پاک شدن ظرف شراب به تبعیّت از تبدیل شدن شراب به سرکه.
- پاک شدن وسایل غسل دادن میّت پس از اتمام غسل ها.
- پاک شدن وسایل معمولی پختن آب انگور بعد از برطرف شدن دو سوم آب انگور.
- دست شخص و وسایلی که با آن نجاست را می شویند به تبعیّت پاک شدن شیء پاک می شود و همچنین باقیمانده آب غساله نیز به تبعیّت پاک می گردد.
- چیزهایی که همراه با انگور و خرما در هنگام سرکه شدن آن ها همراهشان است مثل بادمجان، خیار و ... به تبعیّت سرکه شدن آن ها پاک می شوند.[2]
منابع:
- الرائد، ج2، حرف التاء، ص 423.
- العروة الوثقی، ج1، کتاب الطهارة، المطهرات، التاسع؛ منهاج الصالحین، ج2، کتاب الطهارة، المطهرات، قبل از م 492.