روزه‌هاي حرام و مکروه
مسأله 1755 :
روزه عيد فطر وقربان، حرام است و نيز روزي را که انسان نمي‌داند آخر شعبان است يا اوّل رمضان، اگر به نيّت اوّل رمضان روزه بگيرد حرام مي‌باشد.
مسأله 1756 :
اگر زن به واسطه گرفتن روزه مستحبّي حقّ شوهرش را از بين ببرد، روزه او حرام است و احتياط مستحبّ آن است که اگر حقّ شوهرش هم از بين نرود، بدون اجازه او روزه مستحبّي نگيرد.
مسأله 1757 :
روزه مستحبّي اولاد اگر اسباب اذيّت پدر ومادر يا جدّ شود، حرام است.
مسأله 1758 :
اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبّي بگيرد، و در بين روز پدر او را نهي کند اگر نهي او از روي شفقت به پسر باشد، بايد افطار نمايد.
مسأله 1759 :
کسي که مي‌داند روزه براي او ضرر ندارد، اگرچه دکتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و کسي که يقين يا گمان دارد که روزه برايش ضرر دارد، اگرچه دکتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست مگر اين که به قصد قربت روزه بگيرد بعد معلوم شود ضرر نداشته که در اين صورت صحيح است.
مسأله 1760 :
اگر انسان احتمال بدهد که روزه برايش ضرر دارد، و از آن احتمال ترس براي او پيدا شود چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست مگر بصورت مسأله قبلي‌باشد.
مسأله 1761 :
کسي که عقيده‌اش اين است که روزه براي او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براي او ضرر داشته، روزه او صحيح است.
مسأله 1762 :
غير از روزه‌هايي که گفته شد، روزه‌هاي حرام ديگري هم هست که در کتاب‌هاي مفصّل گفته شده است.
مسأله 1763 :
روزه روز عاشورا وروزي که انسان شک دارد روز عرفه است يا عيد قربان مکروه است.