ه - آداب رفتار با نوزاد
1 - اسلام به والدين توصيه مى‌کند که گريه کودکانشان را تحمل‌کنند، ومانع از آن مى‌شود که به خاطر گريه، کودکان خود را بزنند.از پيامبرصلى الله عليه وآله روايت شده است که فرمود: "به خاطر گريه، کودکان‌خود را نزنيد. گريه آنها در طول چهار ماه، شهادت است به يگانگى‌اللَّه، وچهار ماه درود بر پيامبر وخاندان او، وچهار ماه دعا براى‌پدر ومادرشان."(412)
2 - سنت پيامبر، شير دادن به کودک را تشويق مى‌کند. ودرحديث شريفى پيرامون اجر زن شيرده از پيامبر رسيده است که‌فرمود: "هرگاه زنى کودکى را شير دهد هر مکيدن کودک برابر است باآزاد کردن فرزندى از فرزندان اسماعيل، وهرگاه از شير دادن او فارغ‌شد فرشته‌اى بزرگوار به پهلوى او مى‌زند ومى گويد: کار را از سر گيرکه خداوند تو را بخشيده است."(413)
وامير المؤمنين على‌عليه السلام مى‌فرمايد: "هيچ شيرى با برکتتر از شيرمادر براى کودک نيست."(414)
3 - امام صادق‌عليه السلام به زن شيرده توصيه مى‌کند که از دو پستان به‌نوزاد شير دهد. ام اسحاق گفت در حالى که فرزندانم محمد واسحاق‌را شير مى‌دادم ابو عبد اللَّه به من نگريست وفرمود: "اى ام اسحاق!او را از يک پستان شير نده واز هردو پستانت تغذيه‌اش کن که يکى ازآن دو خوراک وديگرى نوشاک اوست."(415)
4 - اسلام دوره شير خوارگى را دو سال تمام مقرر کرده است،وامام صادق‌عليه السلام مى‌فرمايد: "نبايد زنى به فرزندش بيش از دو سال‌کامل شير دهد، واگر خواستند پيش از اين دوره کودک را از شيربستانند بايد با رضايت پدر ومادر باشد."(416)
5 - شرع حرام کرده است که زن وشوهر از ترس حامله شدن يا ازترس بر کودک شير خوار، با جلوگيرى از همبستر شدن به يکديگرزيان وارد آورند. اين نکته در قرآن آمده وسنت هم آن را تفسير کرده‌است، در روايتى آمده است که ابو الصباح کنانى پيرامون اين آيه‌شريفه )لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ( از امام صادق‌عليه السلام‌پرسش مى‌کند، وحضرت‌عليه السلام مى‌فرمايد: "چنين بوده است که زن‌شيرده مرد خود را از خويش مى‌رانده ومى گفته: به تو اجازه نمى‌دهم‌با من همبستر شوى. ترسم که حامله شوم وفرزند شير خوار خود رابکشم. و نيز چنين بوده که زنى مرد خود را به آميزش فرا مى‌خوانده‌ومرد مى‌گفته؛ من مى‌ترسم با تو همبستر شوم وتو باردار شوى ومن‌فرزند خود را بکشم، ولذا زن خود را کنار مى‌زده وبا او همبسترنمى‌شده، خداوند نهى کرده از اين که مردى به زن يا زنى به مرد زيان‌وارد کند."(417)
6 - يکى از احکام شيردهى. کراهت دايه گرفتن زن زناکار ودخترحرامزاده اوست. از امام کاظم‌عليه السلام رسيده است که برادرش على بن‌جعفر درباره زنى سوال کرد که از زنا فرزندى را زائيده است، آياصلاحيت دايه شدن را دارد؟
حضرت‌عليه السلام فرمود: "نه خود او شايستگى دايه شدن را دارد ونه‌دخترش که از زنا زاده شده است."(418)
ونيز بر حسب روايت رسيده از امام صادق‌عليه السلام زن مجوسى نيزصلاحيت دايه شدن را ندارد: "نوزاد را نبايد زن مجوسى شير دهد،ولى شيردادن توسط زن يهودى يا مسيحى اشکال ندارد، واينها نبايدميگسارى کنند واز آن باز داشته مى‌شوند."(419)
زن ناصبى نيز نبايد به عنوان دايه شير دهد.(420)
7 - اسلام توصيه مى‌کند دايه را بر حسب موازين شرعى وعقلى‌گزينش کنند. امير المؤمنين على‌عليه السلام مى‌فرمايد: "بنگريد چه کسى به‌فرزندان شما شير مى‌دهد، زيرا فرزند بر شير او جان مى‌گيرد وجوان‌مى‌شود"(421) از اين رو کراهت دارد زن نادان واحمق يا زنى که ضعف‌چشم دارد کودک را شير دهد زيرا توسط شير )بيماريهاى روانى‌وجسمى( سرايت مى‌کند.(422)
8 - اسلام توصيه مى‌کند که زنى زيبا به فرزند شير دهد نه زن زشت‌وقبيح رو. در حديثى از امام باقرعليه السلام رسيده است که: "از بين دايه‌هازنى را بر گزينيد که زيبا رو باشد، زيرا که شير عامل سرايت است."(423)