نيّت و غايت در وضو
سوال 154 :
بعضى از روحانى‌ها مى‌گويند که براى نيّت در وضو و نماز، نه لازم
(70)
است نيّت را به زبان بياوريم و نه لازم است که آن را از ذهن و قلب خود بگذرانيم. لطفا اين مطلب را توضيح دهيد و بگوييد نيّت کردن چه طور حاصل مى‌شود؟
جواب :
نيّت، قصد انجام دادن فعل است؛ و نشانه آن اين است که اگر سوال شود: «چه کار مى‌کنى؟»، مثلاً بگويد: «وضو مى‌گيرم» و اگر به طورى غافل باشد که در وقت سوال مذکور، متحيّر بماند، در اين صورت، نيّت حاصل نشده است و وضو باطل است.
سوال 155 :
آيا همان طور که در غسل، چندين غسل واجب و مستحب را مى‌توان با چندين نيّت و در قالب يک غسل به جا آورد، در وضو هم مى‌توان اين کار را انجام داد يا خير؟
جواب :
يک وضو با چند غايت، کافى و صحيح است.
سوال 156 :
کسى که فقط براى با طهارت بودن، وضو گرفته است و هيچ چيز ديگرى را در نظر نداشته، آيا مى‌تواند با اين وضو نماز بخواند؟
جواب :
با آن وضو مى‌تواند نماز بخواند.
سوال 157 :
آيا کسى که چند ساعت قبل از داخل شدن وقت نماز وضو مى‌گيرد، به قصد اين که پس از داخل شدن وقت، با آن وضو نماز بخواند، وضويش صحيح است يا خير؟
جواب :
صحيح است؛ چون وضو استحباب نفسى دارد و قصد خواندن نماز بعد، ضررى نمى‌رساند.
سوال 158 :
کسى که وضو را به اميد اين که مطلوب پروردگار و مستحب باشد به جا مى‌آورد (مثل اين که احتمال مى‌دهد وضو گرفتن بعد از خروج مَذْى، مستحب باشد و وضو مى‌گيرد)، آيا با اين وضوى احتمالى، نماز خواندن، صحيح است؟
جواب :
وضويش صحيح است و مى‌تواند با آن نماز بخواند.
(71)