فصل نهم : گذراندن شب در منى(بیتوته)

گذراندن شب در منى(بيتوته)

زائر خانه خدا آنگاه که اعمال مکه را انجام داد، بايد براى سپرى کردن شب در منى، به اين سرزمين بازگردد و شب هاى يازدهم و دوازدهم و در برخى حالت ها، شب سيزدهم را در آنجا بماند.

مسأله539. لازم نيست همه شب را در منى بماند، بلکه مى تواند يا از سر شب تا نيمه آن، در منى بماند و بعداً به مکه برود و يا اين که اگر سر شب در منى نبوده، بايد به نحوى به منى برگردد که پيش از طلوع فجر در منى باشد تا فجر طالع شود.

مسأله540. کسى که بدون عذر شرعى نصف اوّل شب را در منى نبوده ، حتماً بايد پيش از طلوع فجر به منى بيايد و در آنجا بيتوته کند.

مسأله541. اقامت در منى در اين شب ها نوعى عمل قربى است و بايد با نيت و اخلاص انجام بگيرد.

صفحه 166

مسأله542. کسانى که اين فريضه را ترک کنند، عمداً يا به خاطر ناآگاهى از حکم شرعى يا فراموشى، بايد براى هر شب، گوسفندى قربانى کنند.

مسأله543. گوسفندى که به عنوان کفاره ذبح مى شود، شرايط قربانى روز دهم در آنها لازم نيست، حتى مى توانند پس از بازگشت به محل آن را انجام دهند.

مسأله544. ظهر روز دوازدهم (جز طايفه مخصوصى) همه مى توانند منى را ترک کنند و پيش از ظهر، خروج از منى جايز نيست، و اگر کسى به علتى عقب ماند و آفتاب غروب کرد، بايد شب را در آنجا بماند.

بر چند گروه واجب است که شب سيزدهم را در منى بيتوته کنند:

1. کسى که در حال احرام ، چه احرام عمره تمتع و چه احرام حج صيد کرده باشد.

2. کسى که در حال احرام با زن عمل جنسى انجام دهد يعنى نزديکى کند.

3. کسى که روز دوازدهم به هر علتى از منى کوچ نکرد و به هنگام غروب روز دوازدهم در منى بود.

مسأله545. اگر کسى بعد از ظهر روز دوازدهم از منى بيرون رفت، ولى قبل از غروب براى کارى به منى برگشت، احتياط آن است

صفحه 167

که شب را در منى بماند و فرداى آن روز، جمرات را رمى کند.

مسأله546. بيتوته و سپرى کردن شب در جمره عقبه خلاف احتياط است، و در عين حال، بيتوته در داخل نقاطى که با علامت هاى مخصوص حدود منى تعيين شده است کفايت مى کند.

مسأله547. کسى که مى داند اگر براى انجام اعمال به مکه برود،،نيمه اوّل شب را در منى درک نمى کند، براى چنين شخصى رفتن و انجام اعمال مانعى ندارد، به شرط آن که در نيمه دوم قبل از طلوع فجر در منى حاضر باشد.

مسأله548. بر چند گروه بيتوته براى آنها در شب هاى منى (يازدهم و دوازدهم و سيزدهم) واجب نيست:

1. بيماران و پرستاران آنها و کليه کسانى که ماندن براى آنها در منى مشقّت زا باشد.

2. کسانى که مى ترسند بر اثر بيتوته در منى مال مهمى در مکه از دستشان برود.

3. کسانى که براى تدارک نيازهاى ضرورى حجاج ناچارند در مکه بمانند.

4. کسانى که همه شب را در مسجدالحرام به عبادت بگذرانند، جز مقدار ضروريات مانند خوردن و نوشيدن و تجديد وضو.

و احتياط اين است که عبادت خود را به طواف و نماز طواف

صفحه 168

اختصاص دهند.

مسأله549. اگر فردى براى اعمال مکه يا کارهاى ديگر روز دوازدهم به مکه بيايد، بايد در صورت امکان قبل از ظهر، و در غير آن صورت بعداز ظهر به منى برگردد تا فريضه نفر و کوچ کردن بعد از ظهر را انجام دهد.

مسأله550. کسانى که از رمى در روز يازدهم و دوازدهم عذر دارند، مى توانند، رمى را جلو بيندازند و شب يازدهم و دوازدهم رمى را انجام دهند.

مسأله551. رمى جمرات روزهاى يازدهم و دوازدهم واجب است ولى از اعمال حج نيست، و هر نوع خلل در آن موجب بطلان حج نمى شود.

مسأله552. روز يازدهم و دوازدهم بايد سه نقطه را به اين ترتيب رمى کند:

1. جمره اوّلى، يا جمره نخست و وظيفه رمى در اين روزها از آن آغاز مى شود و دورترين جمرات به مکه همين جمره است و در نزديکى مسجد خيف مى باشد.

2. جمره وسطى، يا جمره ميانه که در فاصله (40/156) مترى جمره اولى قرار گرفته و پس از آن، رمى شود.

3. جمره عقبه، يا آخرين جمره که فاصله آن با جمره

صفحه 169

وسطى77/116 متر است و با رمى آن، وظيفه رمى پايان مى پذيرد.

مسأله553. مقدار رمى با هدف گيرى توأم است، و رمى بدون هدف بى معنى است ولى هدف جايگاه ستون ها است و ستون هاى فعلى که در اعصار پيشين وجود نداشته براى نشانه گيرى محل رمى است، و نشانه گيرى جايگاه ستون کافى است، اصابت بکند يا نکند.

مسأله554. ترتيب، در رمى جمرات، واجب است و اگر کسى عمداً يا سهواً بر خلاف ترتيب رمى کند، بايد به نوعى جبران کند که ترتيب حاصل شود، مثلاً اگر اوّل جمره وسطى را ، سپس جمره اولى را رمى کند، اگر دومرتبه جمره وسطى را رمى کند کافى است، سپس به سوى جمره عقبه مى رود.

مسأله555. رمى جمره از پايين و بالا صحيح است و آنچه که لازم است، رمى به سوى آن محدوده از فضا تحقق پذيرد، اکنون که به جاى ستون سابق، ديوارى به طول 4متر و بلندى سه متر در هر طبقه و مجموعاً پنج طبقه به وجود آمده است، ستون سابق در هر جمره، لاى اين ديوار قرار گرفته و براى اهل تشخيص، محل ستون سابق کاملاً معلوم است، و در صورت مشقت، به هر نقطه اين ديوار که هدف بگيرد، کافى است هر چند به ديوار اصابت نکند.

مسأله556. کسانى که از رمى در روز معذورند، بايد شب رمى کنند، و نمى توانند نايب بگيرند. و اگر رمى در شب هم براى آنان

صفحه 170

حرجى است، نائب بگيرند که در روز رمى کند.

مسأله557. هرگاه کسى، به گونه اى مريض است که نمى توان از او اذن گرفت و رمى کرد، در اين صورت اذن گرفتن ساقط است و بايد از طرف او رمى کرد.

مسأله558. شخصى که از طرف ديگرى نيابت دارد و خود نيز بايد رمى کند، مى تواند نخست رمى خود و سپس فرد ديگر را يا بالعکس انجام دهد.

مسأله559. اگر کسى رمى در روز را فراموش کرد، واجب است در روز بعد آن را قضا کند و رمى قضا را بر ادا مقدم بدارد، مثلاً اگر روز عيد، رمى را انجام نداد، روز يازدهم، اوّل بايد جمرة العقبه را رمى کند، آنگاه برگردد سه رمى ديکر را از جمره اولى شروع کرده و در جمره عقبه به آخر برساند.

مسأله560. اگر کسى رمى روز دهم را به صورت غير صحيح انجام داد و پس از رمى يازدهم و دوازدهم متوجه شد، فقط جمره عقبه را رمى کند و اعاده بعدى ها لازم نيست.

مسأله561. هرگاه پس از سپرى شدن روز، در رمى يکى از جمرات شک کند، اعتنا ننمايد، همچنان که اگر در صحت يکى از «رمى»هاى خود شک کند، اعتنا نکند.

مسأله562. هرگاه مى داند روز يازدهم يا دوازدهم يکى از

صفحه 171

رمى ها را انجام نداده ولى نمى داند کدام است، بايد هر سه را قضا کند.

مسأله563. هرگاه بداند که يکى از جمره ها به طور معين را با کمتر از چهار سنگ رمى کرده، بايد آن را تجديد کند، و رمى جمرات بعدى را نيز اعاده نمايد.

صفحه 172

صفحه 173