عدالت
سوال 333 :
مراد از عادل بودن که شرط امام جماعت است، چيست؟
جواب :
مراد از امام جماعت عادل کسى است که گناه کبيره مرتکب نشود و اصرار بر گناه صغيره ننمايد و از کارهايى که نشان دهنده بى مبالاتى در امور دينى است، اجتناب کند.
سوال 334 :
فرق بين گناه صغيره و کبيره که در بحث عدالت مطرح مى‌شود، چيست؟
جواب :
گناه کبيره آن است که در قرآن کريم و يا در احاديث معتبر، آن را کبيره شمرده باشند يا براى آن وعده عذاب داده شده باشد و يا نزد متشرّعين گناه بزرگى محسوب شود.
(248)
سوال 335 :
کسى که خود را عادل نمى‌داند، اگر او را با اصرار براى امامت جماعت در جلوى صفوف نمازگزاران قرار دهند، چه کند تا نماز خودش و ديگران به طور صحيح برگزار شود؟
جواب :
اگر خود را عادل نمى‌داند و ديگران او را عادل مى‌دانند، امام جماعت شدن او اشکال ندارد، اگر چه بهتر است اجتناب کند.
سوال 336 :
ما شخصى را واجد شرايط امامت جماعت مى‌دانيم؛ ولى خودش مى‌گويد: «من راضى نيستم که به من اقتدا کنيد» يا اين که مى‌گويد: «من عادل نيستم». در فرض مذکور، اقتدا به او چه حکمى دارد؟
جواب :
رضايت امام جماعت، براى اقتدا کردن به او لازم نيست. درباره تشخيص عدالت، در رساله‌هاى عمليه، توضيح لازم داده شده است.
سوال 337 :
وقتى وارد مسجد جديدى مى‌شويم که هيچ گونه شناختى از امام جماعت آن نداريم، آيا مى‌توانيم نماز را به جماعت بخوانيم؟
جواب :
اگر اطمينان حاصل شود که امام جماعت عادل است، اگر چه از کثرت اقتدا کنندگان باشد، اقتدا کردن اشکال ندارد.