امر به معروف و نهی از منکر به این معناست که اگر شخص مکلّف کار نیکی را که عقل، خوبی آن را درک می کند و یا شرع مقدس ما را به خوب بودن آن راهنمایی کرده است ترک کند و یا کار بد و ناپسند را که عقل بدی آن را درک می کند و یا شارع مقدس ما را از ناپسند بودن آن آگاه نموده است انجام دهد، در مورد اول امر به انجام آن کار و در مورد دوم نهی از انجام آن کار نمائیم.