کيفيّت وضو گرفتن
مسأله 200 :
در وضو واجب است صورت و دست ها را بشويند و جلوى سر و روى پاها را مسح کنند.
مسأله 201 :
درازاى صورت را بايد از بالاى پيشانى، جايى که موى سر بيرون مى آيد تا آخر چانه شست و پهناى آن به مقدارى که بين انگشت وسط و شست قرار مى گيرد بايد شسته شود و اگر مختصرى از اين مقدار را نشويد وضو باطل است و براى آن که يقين کند اين مقدار کاملا شسته شده بايد کمى اطراف آن را هم بشويد.
مسأله 202 :
اگر احتمال دهد چرک يا چيز ديگرى در ابروها و گوشه هاى چشم و لب او هست که نمى گذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، بايد پيش از وضو وارسى کند که اگر هست برطرف نمايد.
مسأله 203 :
بايد صورت و دست ها را از بالا به پايين شست و اگر از پايين به بالا بشويد وضو باطل است.
صفحه 145
مسأله 204 :
اگر دست را تر کند و به صورت و دست ها بکشد، چنانچه ترى دست به قدرى باشد که به واسطه کشيدن دست، آب کمى بر آنها جارى شود کافى است.
مسأله 205 :
بعد از شستن صورت بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشت ها بشويد.
مسأله 206 :
براى آنکه يقين کند آرنج را کاملا شسته بايد مقدارى بالاتر از آرنج را هم بشويد.
مسأله 207 :
کسى که پيش از شستن صورت، دست هاى خود را تا مچ شسته، در موقع وضو بايد تا سر انگشتان را بشويد، و اگر فقط تا مچ را بشويد وضوى او باطل است.
مسأله 208 :
در وضو شستن صورت و دست ها مرتبه اول واجب و مرتبه دوم جايز و مرتبه سوم و بيشتر از آن حرام مى باشد. منظور از مرتبه اول آن است که تمام عضو را بشويد; خواه با يک مشت آب باشد يا چندين مشت. وقتى که تمام شد يک مرتبه حساب مى شود.
مسأله 209 :
بعد از شستن هر دو دست بايد جلوى سر را با ترى آب وضو که در دست مانده مسح کند.
مسأله 210 :
يک قسمت از چهار قسمت سر، که مقابل پيشانى است جاى مسح مى باشد. احتياط لازم آن است که از درازا به اندازه درازاى يک انگشت و از پهنا به اندازه پهناى سه انگشت بسته مسح نمايد.
مسأله 211 :
لازم نيست مسح سر بر پوست آن باشد بلکه بر موى جلوى سر هم صحيح است; ولى کسى که موى جلوى سر او به اندازه اى بلند است که اگر مثلا شانه کند به صورتش مى ريزد، يا به جاهاى ديگر سر مى رسد، بايد بيخ موها را مسح کند; يا فرق سر را باز کرده پوست سر را مسح نمايد و اگر موهايى را که به صورت مى ريزد يا به جاهاى ديگر سر مى رسد جلوى سر جمع کند و بر آنها مسح نمايد، يا بر موى جاهاى ديگر سر، که جلوى آن آمده مسح کند باطل است.
مسأله 212 :
بعد از مسح سر بايد با ترى آب وضو که در دست مانده روى پاها را از سر
صفحه 146
يکى از انگشت ها تا مفصل پا مسح کند.
مسأله 213 :
احتياط لازم آن است که به اندازه پهناى سه انگشت بسته مسح نمايد، و بهتر از آن مسح تمام روى پا و دو برآمدگى در دو طرف است.
مسأله 214 :
اگر در مسح پا، همه دست را روى پا بگذارد و کمى بکشد کافى نيست بلکه بايد دست ها را تا مفصل بکشد.
مسأله 215 :
در مسح سر و روى پا، بايد دست را روى آنها بکشد و اگر دست را نگه دارد و سر يا پا را به آن بکشد وضو باطل است; ولى اگر موقعى که دست را مى کشد سر يا پا مختصرى حرکت کند، اشکال ندارد.
مسأله 216 :
جاى مسح بايد خشک باشد و اگر به قدرى تر باشد که رطوبت کف دست به آن اثر نکند مسح باطل است; ولى اگر ترى آن به قدرى کم باشد که رطوبت محل، مانع از تأثير رطوبت کف دست نباشد، کافى است.
مسأله 217 :
اگر براى مسح، رطوبتى در کف دست نمانده باشد نمى تواند دست را با آب خارج تر کند، بلکه بايد از اعضاى ديگر وضو رطوبت بگيرد و با آن مسح نمايد.
مسأله 218 :
اگر رطوبت کف دست فقط به اندازه مسح سر باشد، مى تواند سر را با همان رطوبت مسح کند، و براى مسح پاها از اعضاى ديگر وضو رطوبت بگيرد.
مسأله 219 :
مسح کردن از روى جوراب و کفش باطل است; ولى اگر به واسطه سرماى شديد يا ترس از دزد و درنده و مانند اينها نتواند کفش يا جوراب را بيرون آورد، بر آنها مسح کند و تيمّم نيز بنمايد.
مسأله 220 :
اگر روى پا نجس باشد و نتواند براى مسح، آن را آب بکشد بايد تيمّم کند