شرط دوم: آنکه از اول مسافرت قصد هشت فرسخ را داشته باشد، پس اگربه جايى که کمتر از هشت فرسخ است مسافرت کند و بعد از رسيدن به آن جا قصد کند جايى برود که با مقدارى که آمده هشت فرسخ شود، چون از اول قصد هشت فرسخ را نداشته بايد نماز را تمام بخواند، ولى اگر بخواهد از آن جا هشت فرسخ برود يا چهار فرسخ برود و به وطنش يا به جايى که مى‌خواهد ده روز بماند برگردد بايد نماز را شکسته بخواند.
مساله 1281 :
کسى که نمى‌داند سفرش چند فرسخ است مثلا براى پيدا کردن گمشده‌اى مسافرت مى‌کند و نمى‌داند که چه مقدار بايد برود تا آن را پيدا کند بايد نماز را تمام بخواند ولى در برگشتن چنانچه تا وطنش يا جايى که مى‌خواهد ده روز در آن جا بماند هشت فرسخ يا بيشتر باشد بايد نماز را شکسته بخواند و نيز اگر در بين رفتن قصد کند که چهار فرسخ برود و برگردد چنانچه رفتن و برگشتن هشت فرسخ شود بايد نماز را شکسته بخواند.
مساله 1282 :
مسافر در صورتى بايد نماز را شکسته بخواند که تصميم داشته باشد هشت فرسخ برود پس کسى که از شهر بيرون مى رود و مثلا قصدش اين است که اگر رفيق پيدا کند سفر هشت فرسخى برود چنانچه اطمينان دارد که رفيق پيدا مى‌کند بايد نماز را شکسته بخواند و اگر اطمينان ندارد بايد تمام بخواند.
مساله 1283 :
کسى که قصد هشت فرسخ دارد اگر چه در هر روز مقدار کمى راه برود وقتى به جايى برسد که ديوار شهر را نبيند و اذان آن را نشنود بايد نماز را شکسته بخواند ولى اگر در هر روز مقدار خيلى کمى راه برود که نگويند مسافر است بايد نمازش را تمام بخواند و احتياط مستحب آن است که هم شکسته و هم تمام بخواند.
مساله 1284 :
کسى که در سفر به اختيار ديگرى است مانند نوکرى که با آقاى خود مسافرت مى‌کند، چنانچه بداند سفر او هشت فرسخ است، بايد نماز را شکسته بخواند.
مساله 1285 :
کسى که در سفر به اختيار ديگرى است اگر بداند يا گمان داشته باشد که پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مى‌شود بايد نماز را تمام بخواند.
مساله 1286 :
کسى که در سفر به اختيار ديگرى است اگر شک دارد که پيش از رسيدن به چهار فرسخ از او جدا مى‌شود يا نه بايد نماز را شکسته بخواند و نيز اگر شک او از اين جهت است که احتمال مى‌دهد مانعى براى سفر او پيش آيد چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا نباشد بايد نمازش را شکسته بخواند.