راه ثابت شدن نجاست (آیت الله محمد فاضل لنکرانی (ره))

راه ثابت شدن نجاست

مسأله 125 :

نجاست هر چيز از سه راه ثابت مى شود:

اوّل: خود انسان يقين کند چيزى نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد، مگر آن که به واسطه گمان، اطمينانى که مردم عادى آن را علم به حساب مى آورند حاصل شود، که در اين صورت اجتناب لازم است. بنابراين غذا خوردن در قهوه خانه و مهمانخانه هايى که افراد لاابالى و کسانى که پاکى و نجسى را مراعات نمى کنند، در آنها غذا مى خورند، اگر انسان يقين نداشته باشد غذايى را که براى او آورده اند نجس است اشکال ندارد.

دوّم: کسى که چيزى در اختيار او است بگويد آن چيز نجس است، مثلاً همسر انسان يا نوکر يا کلفت بگويد ظرف يا چيز ديگرى که در اختيار او است نجس مى باشد.

سوّم: دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است و نيز اگر يک نفر عادل هم بگويد چيزى نجس است، بنابر احتياط واجب بايد از آن چيز اجتناب کرد.

مسأله 126 :

اگر به واسطه ندانستن مسأله، نجس بودن و پاک بودن چيزى را نداند، مثلاً نداند که عرق جنب از حرام پاک است يا نه، بايد مسأله را بپرسد، ولى اگر با اين که مسأله را مى داند، چيزى را شک کند پاک است يا نه، مثلاً شک کند آن چيز خون است يا نه، يا نداند که خون پشه است يا خون انسان، پاک مى باشد.

مسأله 127 :

چيز نجسى که انسان شک دارد پاک شده يا نه، نجس است، و چيز پاک را اگر شک کند نجس شده يا نه، پاک است. و اگر هم بتواند نجس بودن يا پاک بودن آن را بفهمد لازم نيست تحقيق کند.

مسأله 128 :

اگر بداند يکى از دو ظرف يا دو لباسى که از هر دوى آنها استفاده مى کند نجس شده، و نداند کدام است، بايد از هردو اجتناب کند، بلکه اگر مثلاً

[35]

نمى داند لباس خودش نجس شده يا لباسى که هيچ از آن استفاده نمى کند و مال ديگرى است، باز هم احتياط آن است که از لباس خودش اجتناب نمايد، اگرچه لازم نيست.