راه ثابت شدن نجاست
مسأله 122 :
نجاست هر چيز از سه راه ثابت مى شود :
( اول ) آن که خود انسان يقين يا اطمينان پيدا کند که آن چيز نجس است ، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است لازم نيست از آن اجتناب نمايد ، بنابراين غذا خوردن در قهوه خانه ها و ميهمان خانه هايى که مردمان لاابالى و کسانى که پاکى و نجسى را مراعات نمى کنند در آنها غذا مى خورند ، اگر اطمينان نداشته باشد غذايى را که براى او آورده اند نجس است اشکال ندارد .
( دوم ) آن که کسى که چيزى در اختيار اوست بگويد آن چيز نجس است در صورتى که متهم به دروغ گفتن نباشد ، مثلا همسر يا نوکر يا کلفت انسان در صورتى که متهم به دروغ گفتن نباشند ، نسبت به ظرف يا چيز ديگرى که در اختيار اوست بگويد نجس است .
( سوم ) آن که دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است ، بلکه اگر يک نفر عادل يا شخصى که ثقه باشد اگر چه عادل نباشد وظن بر خلاف آن نباشد بگويد چيزى نجس است بايد از آن چيز اجتناب کرد .
مسأله 123 :
اگر به واسطهء ندانستن مسأله ، نجاست و طهارت چيزى را نداند ، مثلا نداند خون پاک است يا نه ، بايد مسأله را بپرسد و تا زمانى که سوال نکرده بايد احتياط کند ، و اگر با اين که مسأله را مى داند در چيزى شک کند که پاک است يا نه ، مثلا شک کند که آن چيز خون است يا نه ، يا بداند خون است و نداند خون پشه است يا خون انسان پاک است و پرسيدن لازم نيست .
مسأله 124 :
چيز نجسى که انسان شک دارد پاک شده يا نه ، نجس است ، و چيز پاک را اگر شک کند نجس شده يا نه ، پاک است ، و اگر هم بتواند نجس يا پاک بودن آن را بفهمد لازم نيست وارسى کند .
مسأله 125 :
اگر بداند يکى از دو ظرف يا دو لباسى که هر دو در اختيار اوست نجس شده و نداند کدام است بايد از هر دو اجتناب کند ، ولى اگر مثلا مى داند که لباس خودش نجس شده يا لباسى که از اختيار او خارج است ، لازم نيست از لباس خودش اجتناب نمايد . چيز پاک چگونه نجس مى شود
مسأله 126 :
اگر چيز پاک به چيز نجس برسد و هر دو يا يکى از آنها به طورى تر باشد که ترى يکى به ديگرى برسد ، چيز پاک نيز نجس مى شود ، و اگر ترى به قدرى کم باشد که به ديگرى نرسد ، چيزى که پاک بوده نجس نمى شود . و مشهور فرموده اند که متنجس به طور مطلق منجس است ، ولى اين حکم در غير واسطهء اول - در صورتى که با غير آب قليل و مايعات ديگر ملاقات کند - محل اشکال است ، و مراعات احتياط به اجتناب از ملاقى متنجس در واسطهء دوم و سوم ترک نشود .
مسأله 127 :
اگر چيز پاکى به چيز نجس برسد و انسان شک کند که هر دو يا يکى از آنها تر بوده يا نه ، آن چيز پاک نجس نمى شود .
مسأله 128 :
دو چيزى که انسان نمى داند کدام پاک و کدام نجس است ، در صورتى که نداند هر دو قبلا نجس بوده اند ، اگر چيز پاکى با رطوبت بعدا به يکى از آنها برسد نجس نمى شود
مسأله 129 :
زمين يا پارچه و مانند اينها اگر رطوبت سرايت کننده داشته باشد ، هر قسمتى که نجاست به آن برسد نجس مى شود و جاهاى ديگر آن پاک است ، و همچنين است خيار و خربزه و مانند اينها .
مسأله 130 :
هرگاه شيره و روغن و مانند اينها طورى باشد که اگر مقدارى از آن را بردارند جاى آن خالى نمى ماند ، همين که يک نقطهء از آن نجس شد تمام آن نجس مى شود ، ولى اگر طورى باشد که جاى آن در موقع برداشتن خالى بماند اگر چه بعد پر شود ، فقط جايى که نجاست به آن رسيده نجس مى شود ، پس اگر مثلا فضلهء موش در آن بيفتد ، جايى که فضله افتاده نجس و بقيه پاک است .
مسأله 131 :
اگر مگس يا حيوانى مانند آن روى چيز نجسى که تر است بنشيند و بعد روى چيز پاکى که آن هم تر است بنشيند ، چنانچه انسان بداند نجاست همراه آن حيوان بوده چيز پاک نجس مى شود ، و اگر نداند پاک است .
مسأله 132 :
اگر جايى از بدن که عرق دارد نجس شود و عرق از آن جا به جاى ديگر برود ، هر جا که عرق به آن برسد نجس مى شود ، و اگر به جاى ديگر نرود جاهاى ديگر بدن پاک است .
مسأله 133 :
اخلاط غليظى که از بينى يا گلو مى آيد ، اگر خون داشته باشد ، جايى که خون دارد نجس و بقيهء آن پاک است ، پس اگر به بيرون دهان يا بينى برسد ، مقدارى که انسان يقين دارد جاى نجس اخلاط به آن رسيده نجس است ، و محلى را که شک دارد جاى نجس به آن رسيده يا نه پاک مى باشد .
مسأله 134 :
اگر آفتابه اى را که ته آن سوراخ است روى زمين نجس بگذارند ، چنانچه از جريان بيفتد و آب زير آن جمع گردد که با آب آفتابه يکى حساب شود آب آفتابه نجس مى شود ، ولى اگر آب آفتابه با فشار جريان داشته باشد نجس نمى شود .
مسأله 135 :
اگر چيزى داخل بدن شود و به نجاست برسد ، در صورتى که بعد از بيرون آمدن آلوده به نجاست نباشد پاک است ، پس اگر اسباب اماله يا آب آن در مخرج غائط وارد شود ، يا سوزن و چاقو و مانند اينها در بدن فرو رود ، و بعد از بيرون آمدن به نجاست آلوده نباشد نجس نيست ، و همچنين است آب دهان و بينى اگر در داخل به خون برسد و بعد از بيرون آمدن به خون آلوده نباشد .