احکام کفالت
مسأله 2331 :
کفالت آن است که انسان متعهد شود که هر وقت طلبکار بدهکار را خواست , به دست او بدهد و به کسى که اين طور متعهد مى شود کفيل مى گويند.
مسأله 2332 :
کـفـالـت در صورتى صحيح است که کفيل بهر لفظى اگر چه عربى نباشد يا به عملى به طلبکار بـفهماند که من متعهدم هر وقت بدهکار خود را بخواهى به دست تو بدهم و طلبکار هم قبول نمايد و بنابر احـتـيـاط رضايت بدهکار نيز در صحت کفالت معتبر است بلکه احتياط آن است که او هم طرف عقد باشد يعنى بدهکار و طلبکار هر دو کفالت را قبول کنند.
مسأله 2333 :
کفيل بايد بالغ و عاقل باشد و او را در کفالت مجبور نکرده باشند و بتواند کسى را که کفيل او شده حـاضر نمايد , و هم چنين بايد سفيه يا مفلس نباشد در صورتى که حاضر کردن بدهکار مستلزم تصرف در مالش باشد.
مسأله 2334 :
يکى از پنج چيز , کفالت را بهم ميزند : اول کفيل بدهکار را به دست طلبکار بدهد.
يا او خود تسليم طلبکار شود.
دوم طلب طلبکار داده شود.
سوم طلبکار از طلب خود بگذرد.
يا آن را به ديگرى انتقال دهد.
چهارم بدهکار يا کفيل بميرد.
پنجم طلبکار کفيل را از کفالت آزاد کند.
مسأله 2335 :
اگر کسى به زور بدهکار را از دست طلبکار رها کند , چنانچه طلبکار دسترسى به او نداشته باشد , کسى که بدهکار را رها کرده , بايد او را به دست طلبکار بدهد يا طلب او را بپردازد.