احکام روزه (آیت الله محمد تقی بهجت (ره))

احکام روزه

مسأله 631 :

ـ روزه آن است که انسان براي انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب از چيزهائي که روزه را باطل مي کند و شرح آن بعداً گفته مي شود خودداري نمايد.

نـيّـت

مسأله 1632 :

لازم نيست انسان نيت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلاً بگويد فردا را روزه مي گيرم، بلکه همينقدر که براي انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کاري که روزه را باطل مي کند انجام ندهد کافي است براي اينکه يقين کند تمام اين مدت را روزه بوده بايد مقداري پيش از اذان صبح، و مقداري هم بعد از مغرب از انجام کاري که روزه را باطل مي کند خودداري نمايد.

مسأله 1633 :

در روزه واجب معين مثل رمضان از اول شب تا اذان صبح هر وقت نيت روزه فردا بکند اشکال ندارد، و اگر نداند يا فراموش کند که ماه رمضان است يا واجب معين ديگر، و پيش از ظهر ملتفت شود چنانچه کاري که روزه را باطل مي کند انجام نداده باشد بايد نيت کند و روزه او صحيح است، و اگر کاري که روزه را باطل مي کند انجام داده باشد، يا بعد از ظهر ملتفت شود روزه او باطل مي باشد ولي بايد تا مغرب کاري که روزه را باطل مي کند انجام ندهد، و بعداً آن روزه را قضاء نمايد. اما وقت روزه مستحبي از اول شب است تا موقعي که به اندازه نيت کردن به مغرب وقت مانده باشد، که اگر تا اين وقت کاري که روزه را باطل مي کند انجام نداده باشد و نيت روزه مستحبي کند روزه او صحيح است.

مسأله 1634 :

کسي که پيش از اذان صبح بدون نيت روزه خوابيده است; اگر پيش از ظهر بيدار شود و نيت کند روزه او صحيح است، چه روزه او واجب باشد چه مستحب و اگر بعد از ظهر بيدار شود نمي تواند نيت روزه واجب نمايد.

مسأله 1635 :

اگر بخواهد غير روزه رمضان روزه ديگري بگيرد بايد آنرا معين نمايد مثلاً نيت کند که روزه قضاء يا روزه نذر مي گيرم، ولي در ماه رمضان لازم نيست نيت کند که روزه ماه رمضان مي گيرم، بلکه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزه ديگري را نيت کند، روزه ماه رمضان حساب مي شود.

مسأله 1636 :

اگر بداند که ماه رمضان است، و عمداً نيت روزه غير رمضان کند، نه روزه رمضان حساب مي شود، و نه روزه اي که قصد کرده است.

مسأله 1637 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و مست شود، و در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد و قضاي آنرا نيز بجا آورد.

مسأله 1638 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و بي هوش شود و در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد، و اگر تمام نکرد قضاي آنرا بجا آورد.

مسأله 1639 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و بخوابد، و بعد از مغرب بيدار شود روزه اش صحيح است.

مسأله 1640 :

اگر مثلاً به نيت روز اول ماه رمضان روزه بگيرد بعد بفهمد دوم يا سوم بوده روزه او صحيح است.

مسأله 1641 :

اگر نداند يا فراموش کند که ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود; چنانچه کاري که روزه را باطل مي کند انجام داده باشد، يا بعداز ظهر ملتفت شود که ماه رمضان است روزه او باطل مي باشد، ولي بايد تا مغرب کاري که روزه را باطل مي کند انجام ندهد، و بعد از رمضان هم قضا آن را بگيرد.

مسأله 1642 :

اگر بچه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود بايد روزه بگيرد، و اگر بعد از اذان بالغ شود روزه آنروز بر او واجب نيست.

مسأله 1643 :

کسي که براي بجا آوردن روزه ميتي اجير شده اگر روزه مستحبي بگيرد اشکال ندارد، ولي کسي که روزه قضا دارد نمي تواند روزه مستحبي بگيرد، و اگر روزه واجب ديگري دارد بنابر احتياط واجب نمي تواند روزه مستحبي بگيرد، و چنانچه فراموش کند و روزه مستحبي بگيرد در صورتي که پيش از ظهر يادش بيايد روزه مستحبي او بهم مي خورد، مي تواند نيت خود را به روزه واجب برگرداند، و اگر بعد از ظهر ملتفت شود روزه او باطل است، و اگر بعد از مغرب يادش بيايد روزه اش صحيح است.

مسأله 1644 :

اگر در ماه رمضان پيش از ظهر کافر مسلمان شود و از اذان صبح تا آنوقت کاري که روزه را باطل مي کند انجام نداده باشد احتياط واجب آن است که نيت کند و روزه بگيرد و اگر روزه نگرفت قضا کند.

مسأله 1645 :

اگر مريض پيش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت کاري که روزه را باطل مي کند انجام نداده باشد، بايد نيت روزه کند و آن روز را روزه بگيرد، و چنانچه بعد از ظهر خوب شود روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 1646 :

انسان مي تواند در هر شب از ماه رمضان براي روزه فرداي آن نيت کند و بهتر است که شب اول ماه هم نيت روزه همه ماه را بنمايد.

مسأله 1647 :

روزي را که انسان شک دارد آخر شعبان است يا اول رمضان، واجب نيست روزه بگيرد، و اگر بخواهد روزه بگيرد نمي تواند نيت روزه رمضان کند، ولي اگر نيت روزه قضاء و مانند آن بنمايد چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده از رمضان حساب مي شود.

مسأله 1648 :

اگر روزي را که شک دارد آخر شعبان است يا اول رمضان به نيت روزه قضاء يا روزه مستحبي و مانند آن روزه بگيرد، و در بين روز بفهمد که ماه رمضان است بايد نيت روزه رمضان کند، و لو اينکه بعد از ظهر ملتفت شود، و اگر به نيت رمضان روزه بگيرد باطل است و لو اينکه در واقع رمضان باشد.

مسأله 1649 :

اگر در روزه واجب معيني مثل روزه رمضان از نيت روزه گرفتن برگردد، روزه اش باطل است ولي چنانچه نيت کند که چيزي را که روزه را باطل مي کند انجام دهد در صورتي که آن را انجام ندهد روزه اش صحيح است. همين طور در روزه مستحبي و روزه واجب غير معين اگر پيش از ظهر دوباره نيت روزه کند، روزه او صحيح است.

چيزهايي که روزه را باطل مي کند

مسأله 1650 :

ده چيز روزه را باطل مي کند; اول: خوردن. دوم: آشاميدن. سوم: جماع. چهارم: استمناء و استمناء آن است که انسان با خود کاري کند که مني از او بيرون آيد. پنجم: دروغ بستن به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر عليهم السلام. ششم: رساندن غبار غليظ به حلق. هفتم: فرو بردن تمام سر در آب. هشتم: باقيماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح. نهم: اماله کردن با چيزهاي روان. دهم: قي کردن. و احکام اينها در مسائل آينده گفته مي شود.