احکام روزه مسافر (آیت الله میرزا جواد تبریزی (ره))

احکام روزه مسافر

مسأله 1723 :

مـسافرى که بايد نمازهاى چهار رکعتى را در سفر دو رکعت بخواند, نبايد روزه بـگـيـرد, و مـسـافـرى کـه نمازش را تمام مى خواندمثل کسى که شغلش مسافرت يا سفر او سفر معصيت است , بايد در سفر روزه بگيرد.

مسأله 1724 :

مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد, ولى براى فرار از روزه مسافرت مکروه است , و همچنين است سفر قبل از روز بيست و چهارم در ماه رمضان مگر اينکه سفر براى حج يا عمره يا به جهت ضرورتى باشد.

مسأله 1725 :

اگر غير روزه رمضان روزه معين ديگرى بر انسان واجب باشد, مثلا نذر کرده باشد روز مـعينى را روزه بگيرد, بهتر آن است که تا ناچار نشود در آن روز مسافرت نکند.

و اگر در سفر بـاشد, چنانچه ممکن است قصد کند که ده روز در جائى بماند و آن روز را روزه بگيرد.

ولى ظاهر آن است که سفر جايز است و قصد اقامه واجب نيست , و در صورتى که روزه نگيرد لازم است روزه آن روز را قضاکند.

مسأله 1726 :

اگر نذر کند روزه بگيرد و روز آن را معين نکند,نمى تواند آن را در سفر بجا آورد.

ولـى چنانچه نذر کند که روز معينى را در سفرروزه بگيرد, بايد آن را در سفر بجا آورد.

و نيز اگر نـذر کـنـد روز مـعينى را چه مسافر باشد يا نباشد, روزه بگيرد, بايد آن روز را اگرچه مسافرباشد روزه بگيرد.

مسأله 1727 :

مسافر مى تواند براى خواستن حاجت سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبى بگيرد, و احوط اين است که آن سه روزروزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد.

مسأله 1728 :

کسى که نمى داند روزه مسافر باطل است , اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد, روزه اش باطل مى شود, و اگرتا مغرب نفهمد, روزه اش صحيح است .

مسأله 1729 :

اگر فراموش کند که مسافر است , يا فراموش کند که روزه مسافر باطل مى باشد و در سفر روزه بگيرد, روزه او باطل است .

مسأله 1730 :

اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد, بايد روزه خود را تمام کند.

و اگر پيش از ظـهـر مـسـافـرت کـنـد, وقتى به حد ترخص برسد, در صورتى که از شب نيت سفر داشته باشد, روزه اش بـاطـل مـى شود و الا بنابر احتياط واجب روزه را تمام کند و بعدا قضا لازم نيست .

واگر پيش از رسيدن به حد ترخص روزه را باطل کند کفاره بر او واجب است .

مسأله 1731 :

اگـر مـسـافـر در ماه رمضان پيش از ظهر به وطنش برسد يا به جائى برسد که مـى خـواهد ده روز در آنجا بماند, چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده , بايد آن روز روزه را بگيرد, و اگر انجام داده , روزه آن روز بر او واجب نيست .

مسأله 1732 :

اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد, يا به جائى برسد که مى خواهد ده روز در آن جا بماند, نبايد آن روز را روزه بگيرد.

مسأله 1733 :

مسافر و کسى که از روزه گرفتن عذر دارد, مکروه است در روزه ماه رمضان جماع نمايد و در خوردن و آشاميدن کاملا خودرا سير کند.

کسانى که روزه بر آنها واجب نيست مسأله 1734 - کـسى که بواسطه پيرى نمى تواند روزه بگيرد يا براى او مشقت دارد, روزه بر او واجب نيست , ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يک مد طعام - گندم يا جو يا نان و مانند اينها - به فقير بدهد.

مسأله 1735 :

کسى که بواسطه پيرى روزه نگرفته , اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد, لازم نيست روزه را قضا نمايد.

مسأله 1736 :

اگر انسان مرضى دارد که زياد تشنه مى شود و نمى تواند تشنگى را تحمل کند يا براى او مشقت دارد, روزه بر او واجب نيست ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يک مد طعام به فـقير بدهد, و احتياط مستحب آن است که بيشتر از مقدارى که ناچار است آب نياشامد, و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد, بنابر احتياط روزه هائى را که نگرفته قضا نمايد.

مسأله 1737 :

زنى که زائيدن او نزديک است و روزه براى حملش ضرر دارد, روزه بر او واجب نـيـسـت , و بـايد براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهد.

و نيز اگر روزه براى خودش ضرر دارد, روزه بـر او واجـب نيست , و بنابر احتياط مستحب براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهدو در دو صورت روزه هائى را که نگرفته بايد قضا نمايد.

مسأله 1738 :

زنـى کـه بـچـه شير مى دهد و شير او کم است , چه مادر بچه , يا دايه او باشد, يا بـى اجـرت شير دهد, اگر روزه براى بچه اى که شير مى دهد ضرر دارد, روزه بر او واجب نيست و بـايـد براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهد, و نيز اگر براى خودش ضرر دارد, روزه بر اوواجب نـيـسـت , و بـنـابـر احتياط مستحب براى هر روز يک مد طعام به فقير بدهد, و در هر دو صورت روزه هـائى را کـه نـگرفته بايد قضا نمايد,ولى اگر کسى پيدا شود که بى اجرت بچه را شير دهد يا بـراى شـير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از کس ديگرى که اجرت او را بدهد اجرت بگيرد, واجب اسـت که بچه را به او بدهد و روزه بگيرد.

و همچنين است بنابر احتياط اگر مادر بتواند بچه خود را از شير خشک معمولى غذادهد.