نفاس
مسأله 504 :
از وقتى که اوّلين جزء بچّه از شکم مادر بيرون مى‌آيد هر خونى که زن مى‌بيند، اگر پيش از ده روز يا سر ده روز قطع شود خون نفاس است. و زن را در حال نفاس، «نفساء» مى‌گويند.
مسأله 505 :
خونى که زن پيش از بيرون آمدن اوّلين جزء بچّه مى‌بيند نفاس نيست.
مسأله 506 :
لازم نيست که خلقت بچّه تمام باشد، بلکه اگر خون بسته هم از رحم زن خارج شود و خود زن بداند، يا چهار نفر قابله بگويند که اگر در رحم مى‌ماند انسان مى‌شد، خونى که تا ده روز ببيند خون نفاس است بنابر احتياط واجب.
مسأله 507 :
ممکن است خون نفاس، يک آن، بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمى‌شود.
مسأله 508 :
هرگاه شکّ کند که چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى که سقط شده اگر مى‌ماند انسان مى‌شد يا نه لازم نيست وارسى کند و خونى که از او خارج مى‌شود شرعاً خون نفاس نيست.
مسأله 509 :
توقّف در مسجد و رساندن جايى از بدن به خطّ قرآن و کارهاى ديگرى که بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است و آنچه بر حائض واجب و مستحب و مکروه است، بر نفساء هم واجب و مستحب و مکروه مى‌باشد.
مسأله 510 :
طلاق دادن زنى که در حال نفاس مى‌باشد باطل است و نزديکى‌کردن با او حرام مى‌باشد و اگر شوهرش با او نزديکى کند احتياط مستحب آن است به دستورى که در احکام حيض گفته شود کفّاره بدهد.
مسأله 511 :
وقتى زن از خون نفاس پاک شد، بايد غسل کند و عبادتهاى خود را بجا آورد. و اگر دوباره خون ببيند چنانچه روزهايى که خون ديده با روزهايى که در وسط پاک بوده روى هم ده روز يا کمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است و اگر روزهايى که پاک بوده روزه گرفته باشد بايد قضا نمايد.
مسأله 512 :
اگر زن از خون نفاس پاک شود و احتمال دهد که در باطن خون هست بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و کمى صبر کند که اگر پاک است، براى عبادتهاى خود غسل کند.
مسأله 513 :
اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد، چنانچه در حيض عادت دارد به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقيه استحاضه است و اگر عادت ندارد، تا ده روز نفاس و بقيه استحاضه مى‌باشد و احتياط مستحب آن است کسى که عادت دارد از روز بعد از عادت و کسى که عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان، کارهاى استحاضه را بجا آورد و کارهايى را که بر نفساء حرام است ترک کند.
مسأله 514 :
زنى که عادت حيضش کمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون نفاس ببيند، بايد به اندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد و بعد از آن تا روز دهم بنابر احتياط واجب بايد عبادت را ترک کند. پس اگر از ده روز بگذرد روزهاى عادتش حيض است و بقيه استحاضه است و عبادت ترک کرده را بايد قضا کند.
مسأله 515 :
زنى که در حيض عادت دارد، اگر بعد از زاييدن تا يک ماه يا بيشتر از يک ماه پى در پى خون ببيند به اندازه روزهاى عادت او نفاس است و ده روز از خونى که بعد از نفاس مى‌بيند اگرچه در روزهاى عادت ماهانه اش باشد، استحاضه است، مثلاً زنى که عادت حيض او از بيستم هر ماه تا بيست و هفتم آن است، اگر روز دهم ماه زاييد و تا يک ماه يا بيشتر پى در پى خون ديد، تا روز هفدهم نفاس و از روز هفدهم تا ده روز حتّى خونى که در روزهاى عادت خود که از بيستم تا بيست و هفتم است مى‌بيند، استحاضه مى‌باشد و بعد از گذشتن ده روز، اگر خونى را که مى‌بيند در روزهاى عادتش مى‌باشد، حيض است چه نشانه‌هاى حيض را داشته باشد يا نداشته باشد و اگر در روزهاى عادتش نباشد اگرچه نشانه‌هاى حيض را داشته باشد، بايد آن را استحاضه قرار دهد.
مسأله 516 :
زنى که در حيض عادت ندارد، اگر بعد از زايمان تا يک ماه يا بيشتر از يک ماه خون ببيند، ده روز اوّل آن نفاس و ده روز دوم آن استحاضه است و خونى که بعد از آن مى‌بيند، اگر نشانه حيض را داشته باشد حيض وگرنه آن هم استحاضه مى‌باشد.