نفاس
مسأله 437 :
از وقتى که اولين جزء بچه از شکم مادر بيرون مى آيد، هر خونى که زن مى بيند، اگر پيش از ده روز يا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است. و زن را در حال نفاس، نفساء مى گويند.
صفحه 185
مسأله 438 :
خونى که زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مى بيند نفاس نيست.
مسأله 439 :
لازم نيست که خلقت بچه تمام باشد، بلکه اگر خون بسته اى هم از رحم زن خارج شود و خود زن بداند، يا دو نفر قابله بگويند که اگر در رحم مى ماند انسان مى شد، خونى که تا ده روز ببيند خون نفاس است.
مسأله 440 :
ممکن است خون نفاس يک آن بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمى شود.
مسأله 441 :
هرگاه شک کند که چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى که سقط شده اگر مى ماند انسان مى شد يا نه، اگر وارسى آسان باشد، وارسى کند.
مسأله 442 :
توقف در مسجد و دست زدن و مانند آن به خط قرآن و کارهاى ديگرى که بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است و آنچه بر حائض واجب و مستحب و مکروه است، بر نفساء هم واجب و مستحب و مکروه مى باشد.
مسأله 443 :
طلاق دادن زنى که در حال نفاس مى باشد باطل است و نزديکى کردن با او حرام مى باشد. و اگر شوهرش با او نزديکى کند، احتياط واجب آن است که به شيوه اى که در احکام حيض گفته شد کفاره بدهد.
مسأله 444 :
وقتى زن از خون نفاس پاک شد، بايد غسل کند و عبادت هاى خود را بجا آورد. و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه روزهايى که خون ديده با روزهايى که در وسط پاک بوده، روى هم ده روز يا کمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است و اگر روزهايى که پاک بوده روزه گرفته باشد بايد قضا نمايد.
مسأله 445 :
اگر زن از خون نفاس پاک شود و احتمال دهد که در باطن خون هست، بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و کمى صبر کند که اگر پاک است، براى عبادت هاى خود غسل کند.
مسأله 446 :
اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد. چنانچه در حيض، عادت دارد به اندازه روزهاى عادت او، نفاس و بقيه استحاضه است. و اگر عادت ندارد تا ده روز نفاس و بقيه
صفحه 186
استحاضه مى باشد و احتياط مستحب آن است کسى که عادت دارد از روز بعد از عادت و کسى که عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان، کارهاى استحاضه را بجا آورد و کارهايى را که بر نفساء حرام است ترک کند.
مسأله 447 :
زنى که عادت حيضش کمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون نفاس ببيند، بايد به اندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد و بعد از آن تا روز دهم عبادت را ترک نمايد. پس اگر از ده روز بگذرد، به اندازه روزهاى عادتش، نفاس و بقيه استحاضه است و اگر عبادت را ترک کرده بايد قضا کند.
مسأله 448 :
اگر پس از وضع حمل، يک ماه يا بيشتر، خون ببيند، اگر در حيض عادت دارد، به مقدار روزهاى عادتش نفاس قرار دهد، پس از آن تا ده روز حکم استحاضه را دارد و اگر پس از گذشتن ده روز، ايام عادت او فرا رسد، مطابق احکام حائض عمل کند خواه نشانه هاى حيض داشته باشد يا نه و اگر همزمان با ايام عادت نباشد حکم استحاضه را دارد، مگر اين که نشانه هاى حيض در آن باشد.
مسأله 449 :
زنى که در حيض عادت ندارد، اگر بعد از زايمان تا يک ماه يا بيشتر از يک ماه خون ببيند، ده روز اول آن نفاس و ده روز دوم آن استحاضه است. و خونى که بعد از آن مى بيند، اگر نشانه حيض را داشته باشد حيض وگرنه آن هم استحاضه مى باشد.