مواردی که لازم نیست لباس و بدن نمازگزار پاک باشد (آیت الله سید علی سیستانی)

مواردى که لازم نيست بدن و لباس نمازگزار پاک باشد

مسأله 856 :

در سه صورت که تفصيل آنها بعدا گفته مى شود , اگر بدن يا لباس نمازگزار نجس باشد , نماز او صحيح است : اول آنکه به واسطه زخم يا جراحت يا دملى که در بدن اوست .

لباس يا بدنش به خون آلوده شده باشد.

دوم آنکه بدن يا لباس او به مقدار کمتر از درهم ( که تقريبا به اندازه بند سر انگشت ابهام - شست - مى شود ) بخون آلوده باشد.

سوم آنکه ناچار باشد با بدن يا لباس نجس نماز بخواند و نيز در يک صورت اگر لباس نمازگزار نجس باشد نماز او صحيح است و آن صورت آن است که لباسهاى کوچک او مانند جوراب و عرقچين نجس باشد.

و احکام اين چهار صورت مفصلا در مسائل بعد گفته مى شود.

مسأله 857 :

اگر در بدن يا لباس نمازگزار , خون زخم يا جراحت يا دمل باشد تا وقتى که زخم يا جراحت يا دمل خـوب نـشـده اسـت مى تواند با آن خون نماز بخواند و همچنين است اگر چرکى که با خون بيرون آمده يا دوايى که روى زخم گذاشته اند و نجس شده در بدن يا لباس او باشد.

مسأله 858 :

اگـر خـون بـريـدگى و زخمى که بزودى خوب مى شود و شستن آن آسان است , در بدن يا لباس نمازگزار باشد , نماز او باطل است .

مسأله 859 :

اگر جايى از بدن يا لباس که با زخم فاصله دارد , به رطوبت زخم نجس شود , جايز نيست با آن نماز بخواند.

ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس که معمولا به رطوبت زخم آلوده مى شود , به رطوبت آن نجس شود نماز خواندن با آن مانعى ندارد.

مسأله 860 :

اگر از بواسير که دانه هاى آن بيرون نباشد يا زخمى که توى دهان و بينى و مانند اينها است , خونى بـه بدن يا لباس برسد , ظاهر اين است که مى تواند با آن نماز بخواند , و امام خون بواسيرى که دانه هاى آن بيرون است بدون اشکال نماز خواندن با آن جايز است .

مسأله 861 :

کسى که بدنش زخم است , اگر در بدن يا لباس خود خونى که بيشتر از درهم است ببيند و نداند از زخم است يا خون ديگر , احتياط واجب آن است که با آن نماز نخواند.

مسأله 862 :

اگـر چـند زخم در بدن باشد و به طورى نزديک هم باشند که يک زخم حساب شود , تا وقتى همه خوب نشده اند نماز خواندن با خون آنها اشکال ندارد.

ولـى اگـر به قدرى از هم دور باشند که هر کدام يک زخم حساب شود , هر کدام که خوب شد , بايد براى نماز بدن و لباس را از خون آن آب بکشد.

مسأله 863 :

اگر سر سوزنى خون حيض در بدن يا لباس نمازگزار باشد , نماز او باطل است و بنابر احتياط خون نجس العين مثل خوک و مردار و حيوان حرام گوشت و خون نفاس و استحاضه نيز چنين است .

ولـى خـونهاى ديگر مثل خون بدن انسان يا خون حيوان حلال گوشت اگر چه در چند جاى بدن و لباس باشد , در صورتى که روى هم کمتر از درهم باشد نماز خواندن با آن اشکال ندارد.

مسأله 864 :

خـونى که به لباس بى آستر بريزد و به پشت آن برسد , يک خون حساب مى شود , ولى اگر پشت آن جـدا خونى شود , بايد هر کدام را جدا حساب نمود پس اگر خونى که در پشت و روى لباس است روى هم کمتر از درهم باشد , نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد , نماز با آن باطل است .

مسأله 865 :

اگـر خـون روى لـباسى که آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد يا به آستر بريزد و روى لباس خونى شـود , بـايد هر کدام را جدا حساب نمود مگر در صورتى که متصل به هم باشند به طورى که در نزد عرف يـک خـون حـسـاب شود , پس اگر خون روى لباس و آستر کمتر از درهم باشد , نماز با آن صحيح و اگر بيشتر باشد نماز با آن باطل است .

مسأله 866 :

اگر خون بدن يا لباس کمتر از درهم باشد و رطوبتى به آن برسد که اطراف را آلوده کند , نماز با آن بـاطـل اسـت , اگر چه خون و رطوبتى که به آن رسيده به اندازه درهم نباشد , ولى اگر رطوبت فقط به خون برسد و اطراف را آلوده نکند , ظاهر اين است که نماز خواندن با آن اشکال ندارد.

مسأله 867 :

اگـر بـدن يـا لـبـاس خونى نشود , ولى به واسطه رسيدن با رطوبت به خون نجس شود , اگر چه مقدارى که نجس شده کمتر از درهم باشد , نمى شود با آن نماز خواند.

مسأله 868 :

اگـر خـونـى کـه در بدن يا لباس است کمتر از درهم باشد و نجاست ديگرى به آن برسد , مثلا يک قطره بول روى آن بريزد , در صورتى که به بدن يا لباس برسد , نماز خواندن با آن جايز نيست بلکه اگر به بدن يا لباس هم نرسد بنابر احتياط لازم نماز خواندن با آن صحيح نيست .

مسأله 869 :

اگـر لباسهاى کوچک نمازگزار مثل عرقچين و جوراب که نمى شود با آنها عورت را پوشانيد نجس باشد , چنانچه - بنابر احتياط لازم - از مردار نجس يا از حيوان نجس العين مانند سگ درست نشده باشد , نماز با آنها صحيح است و نيز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشکال ندارد.

مسأله 870 :

چيز نجس مانند دستمال و کليد و چاقوى نجس جايز است همراه نمازگزار باشد , و بعيد نيست که مطلق لباس نجس که همراه اوست ضررى به نماز نرساند.

مسأله 871 :

گر مى داند خونى که در بدن يا لباس او است کمتر از درهم است , ولى احتمال مى دهد از خونهايى باشد که عفو در آنها نيست جايز است با آن خون نماز بخواند و شستنش لازم نيست .

مسأله 872 :

اگـر خونى که در لباس يا بدن است کمتر از درهم باشد و نداند که از خونهايى است که عفو در آنها نيست , و نماز بخواند و بعد معلوم شود که از خونهايى بوده که عفو در آنها نيست اعاده نماز لازم نيست , و همچنين است اگر اعتقاد نمايد که کمتر از درهم است و نماز بخواند و بعد معلوم شود که به مقدار درهم يا بيشتر بوده در اين صورت نيز حاجتى به اعاده نيست .