مقدمه دوم قبله است
مساءله 1 - واجب است در صورت امکان نمازهاى واجب حتى نماز ميت نيز بايد رو به قبله انجام شود اما نمازهاى نافله و مستحبى اگر مکلف آن را در روى زمين و در حال استقرار مى خواند بايد رو به قبله بخواند و اما در حال راه رفتن و سواره و در کشتى قبله معتبر نيست .
مساءله 2 - معتبر است يقين به رو بقبله بودن در حال نماز و اقوى آن است که شهادت دو شاهد عادل اگر مستند به مبادى حسى باشد جاى علم را مى گيرد و اگر نه به علم دسترسى باشد و نه به شهادت دو شاهد عادل بايد تمامى کوشش خود را در تشخيص جهت قبله بکار برد (تا شايد نسبت به يک طرف مظنه پيدا نمود) و به ظن حاصل عمل کند و اگر به مظنه نيز دست نيابد و احتمال قبله بودن در چهار جهت برابر باشد در صورت وسعت وقت بايد يک نماز را بهرچهار سمت بخواند و الا بهر مقدارى که وقت اجازه مى دهد نماز را تکرار کند و اگر يقين يا دليل معتبر ديگرى داشته باشد بر اينکه يکى يا دو تااز چهار جهت قبله نيست بآن جهاتيکه احتمال قبله مى دهد نماز مى خواند و مى تواند بر قبله شهر مسلمين در نمازشان و در قبورشان و در محرابهايشان اعتماد نمايد مگر آن که يقين داشته باشد که اهل آن شهر در تشخيص قبله اشتباه کرده اند.
مساءله 3 - کسى که به خاطر تحير بايد به سوى بيش از يک طرف نماز بخواند اگر وظيفه اش خواندن دو نماز است نزديکتر به احتياط آن است که نماز دوم را به عين آن جهتى بخواند که نماز اول را خوانده (نه اينکه مثلا ظهر را بطرف شمال و جنوب و مشرق و مغرب بخواند و عصر را بطرف شمال غربى و شرقى و جنوب غربى و شرقى بخواند) همچنان که نزديکتر به احتياط آن است که اول نماز اول را به همه آن چهار جهت بخواند و سپس به نماز دوم به چهار طرف بپردازد هرچند که جواز خواندن دو نماز ظهر و عصر مثلا به يک طرف و سپس به طرف ديگر اقوى است .
مساءله 4 - کسى که با اعتماد به طريقى معتبر نمازرا به يک طرف خوانده سپس دستگيرش شد که طريق نامبرده خطا رفته و قبله در آن سمت نبوده و اگر انحرافش از مابين دست راست و چپش تجاوز نکرده نمازش صحيح است و اگر در بين نماز متوجه انحراف شده آن چه تا آن لحظه خوانده صحيح است و بقيه را رو به قبله مى خواند و فرقى نيست بين اين که وقت باقى باشد يا نباشد و اگر انحرافش بيش از اين مقدار بوده بايد نمازش را اعاده کند ولى درخارج وقت قضاء ندارد هرچند که معلومش شود نمازش پشت به قبله واقع شده چيزى که هست در اين صورت و بلکه در همه صور کشف خلاف قضاء کردن در خارج وقت به احتياط نزديکتر است و اگر در اثناء نماز فهميد از سمت قبله به بيش از ما چپ و راستش منحرف است اگر وقت دارد که حتى يک رکعت از نماز را در وقت بخواند بايد نمازش را بشکند و رو به قبله نماز بخواند واگر وقت ندارد آن چه خوانده بنابر اقوى صحيح است هرچند که پشت بقبله بوده باشد و بقيه را رو بقبله بخواند و در اينجا نزديک تر به احتياط آن است که در خارج وقت نمازش را قضاء کند.