2- وقوف به عرفات
باحتياط واجب لازم است از بعد از زوال روز نهم تا مغرب در سرزمين عرفات باشد و مراد از وقوف همين بودن در آنجا است‌حالا چه بنشيند چه راه برود يا بخوابد فرقى ندارد البته اگر در تمام اين مدت خواب يا بى‌هوش باشد وقوف او باطل است پس بايد تاخير انداختن از اول ظهر اگر کم باشد مثلا بمقدار نماز ظهر و عصر که پشت‌سر هم بخواند معلوم نيست‌حرام باشد.
مسئله: بودن در مجموع بعد از ظهر تا مغرب گرچه واجب است لکن تمام آن رکن نيست که حج بترک آن باطل شود پس اگر مقدار کمى توقف کند و برود يا طرف عصر بيايد و توقف کند حج او صحيح است اگر چه توقف نکردن او در تمام وقت دانسته و عمدى باشد آنچه در وقوف رکن است مقدارى است که گفته شود در عرفات بوده هر چند مثل يک دقيقه يا دو دقيقه باشد پس اگر هيچ به عرفات نرود رکن را ترک کرده.
مسئله: اگر دانسته و عمدى آن مقدار از وقوف را که رکن است ترک کند حجش باطل است و کفايت نمى‌کند براى چنين شخصى وقوف در شب عيد که وقوف اضطرارى است ولى اگر بواسطه عذرى مثل فراموشى نتوانست‌حتى مقدار رکن در عرفات باشد براى چنين شخصى که عذر داشته کفايت مى‌کند از شب عيد هر چند به مقدار کمى وقوف کند و اين را وقوف اضطرارى مى‌گويند و اولى را وقوف اختيارى و اگر اين مقدار از وقوف در شب را عمدا ترک کند حج او باطل است ولى اگر اين را هم روى عذر و فراموشى و غفلت ترک کند و بوقوف اختيارى مشعر برسد حجش صحيح است.
مسئله: اگر کسى عمدا و دانسته پيش از مغرب از عرفات حج‌خارج شود و تا مغرب برنگردد بايد يک شتر در راه خدا قربانى کند در هر جائى که بخواهد و اگر قدرت بر قربانى نداشت بايد هيجده روز روزه بگيرد و حجش صحيح است و اگر از روى ندانستن مسئله يا سهوا اينکار را کرد کفاره ندارد و بهر حال ضررى به اصل حج نمى‌زند.