7ـ عقد ازدواج
مسأله 233 : براى محرم جايز نيست که در حال احرام براى خود يا براى ديگرى زنى را عقد نمايد ، چه آن ديگرى محرم باشد يا نباشد ، و چه عقد دائم باشد يا موقت ، و عقد در تمام اين صورتها فاسد و باطل است .
مسأله 234 : هر گاه براى شخص محرم زنى را عقد نمايند و با او نزديکى کند ، بايد هر يک از عقد کننده و مرد وزن يک شتر کفاره بدهد ، در صورتى که هم عالم و داناى به حکم شعرى باشد و هم به موضوع ـ يعنى بدانند که مرد محرم است ـ و اگر بعضى از آنها عالم و دانا نباشد ، واجب نيست کفاره بدهد ، و در آنچه که ذکر شد فرقى نيست که عقد کننده وزن محرم باشند يا نباشند .
مسأله 235 : بنابر مشهور بين فقهاء ، براى محرم جايز نيست در مجلس عقد ازدواج حاضر شود ، و احوط و اولى اين است که از گواهى دادن بر واقع شدن عقد ازدواج نيز به پرهيزد ، اگر چه پيش از احرام در مجلس عقد حاضر بوده است .
مسأله 236 : احوط و اولى اين است که محرم خواستگارى نکند ، بلى ميتواند به زن خود که او را طلاق رجعى داده است رجوع کند ، همچنان که ميتواند زن خود را طلاق دهد .