18 ـ جدا نمودن مو از بدن
مسأله 259 : براى محرم جايز نيست که موى خود يا ديگرى را از بدن جدا نمايد ، هر چند آن ديگرى محرم نباشد ، خواهد جدا نمدن بتراشيدن باشد يا بکندن و مانند آن ، و خواه مو زياد بايد يا کم ، حتى قسمتى از يک مو هم جدا نمدن آن جايز نيست .
بلى اگر شپش در سرش زياد شود و او را اذيت نمايد جايز است که سرش را بتراشد ، و همچنين در صورت اقتضاى ضرورت ميتواند موى بدن خود را نيز بتراشد ، و اگر در حال وضو يا غسل ، يا تيمم ، يا تطهير از نجاست ، يا بر طرف کردن مانعى که به بدن چسپيده باشد و از رسيدن آن به بدن براى طهارت از حدث يا خبث جلوگيرى نمايد ، و مانند آن ، موئى از بدن محرم بدون قصد جدا شود اشکالى ندارد .
مسأله 260 : اگر بدون ضرورت محرم سر خود را بتراشد ، کفاره آن يک گوسفند است ، و اگر از روى ضرورت باشد ، کفاره آن يک گوسفند و يا سه روز روزه گرفتن و يا اطعام شش مسکين است ، براى هر يک دو مدّ از طعام ، و گفته شده است که : مدّ معادل سه ربع کيلو (( 750 گرم )) ميباشد .
و اگر موهاى زير هر دو بغل خود را بکند ، کفاره آن يک گوسفند است ، و همچنين بنابر احتياط اگر موى زير يک بغل خود را بکند ، بايد يک گوسفند کفاره بدهد .
و اگر چيزى از موى ريش و يا غير ريش خود را بکند ، واجب است يک مسکين (بينوا) را با يک مشت از طعام اطعام نمايد .
و بنابر احتياط تمام احکامى که براى تراشيدن و کندن مو ذکر شد در تمام راه هاى بر طرف کردن مو نيز جارى است .
و اگر محرم سر ديگرى را بتراشد ، چه محرم باشد و چه نباشد کفاره اى ندارد .
مسأله 261 : خاراندن محرم سر خود را ، در صورتى که موجب افتادن مو از سرش نشود و خون از سرش نيايد ، اشکالى ندارد ، و همچين است خاراندن بدن و اگر محرم دست خود را به سر يا ريش خود کشيد ، بدون اينکه هيچ غرضى و هدف عقلائى از اين کار خود داشته باشد ، و موجب جدا شدن يک مو يا بيشتر شد ، مواجب است يک مشت از طعام صدقه بدهد ، و امّا اگر جدا شدن مذکور در اثر وضو گرفتن و مانند آن باشد کفاره اى واجب نيست .