در چه مواردی منظور از احتیاط در مسئله، احتیاط واجب می باشد؟

پاسخ

• امام، خویی، بهجت، تبریزی، فاضل، سیستانی، وحید، مکارم، صافی و نوری: احتیاطی که قبل و یا بعد از آن فتوایی برخلافش نباشد، احتیاط واجب یا مطلق گفته می شود. [1].
• شبیری: «احتیاط واجب؛ در جایی است که قید «وجوبی» یا «واجب» همراه احتیاط ذکر شده باشد،که عمل به این گونه احتیاط واجب است و نمی توان در آن به فتوای مجتهد دیگر رجوع کرد. احتیاط مطلق: در جایی است که احتیاط، بدون هیچ قیدی به کار رفته است، مثل آنکه گفته شود: «بنابر احتیاط باید از آب قلیلی که بعد از برطرف شدن عین نجاست برای آب کشیدن چیز نجس روی آن می ریزند و از آن جدا می شود، اجتناب کرد». [2].

منابع:

1. امام: تحریرالوسیلة، ج 1، کتاب التقلید، م 34؛ خویی، تبریزی و وحید: منهاج الصالحین، کتاب التقلید، م 31؛ بهجت: رساله، با استفاده از م 9؛ فاضل، سیستانی، مکارم و نوری: العروة الوثقی، ج 1، کتاب التقلید، م 64؛صافی: هدایة العباد، ج 1، التقلید، م 37.
2. شبیری: رساله، م 7.