آیا توبه و پشیمانی دلالت بر پافشاری نداشتن فرد بر گناه می کند؟

آیا توبه و پشیمانی دلالت بر پافشاری نداشتن فرد بر گناه می کند؟

پاسخ

  • خویی، تبریزی، سیستانی و وحید: امر به معروف و نهی از منکر در صورتی واجب است که علم به اصرار و پافشاری داشته باشیم. پس چنانچه ندانیم او پشیمان شده یا نه، امر و نهی واجب نیست. [1]
  • فاضل و نوری: چنانچه بدانیم یا گمان کنیم یا احتمال صحیح بدهیم که فرد پافشاری بر گناه ندارد، امر به معروف و نهی از منکر واجب نیست. (توبه یکی از راههای حصول این اطمینان است). [2]
  • امام: توبه و اظهار پشیمانی یکی از نشانه های عدم پافشاری بر گناه می باشد و اگر بدانیم شخص توبه کرده است، وجوب امر به معروف و نهی از منکر ساقط می شود. [3]
  • بهجت: چنانچه نشانه ای بر پشیمانی او از گناه داشته باشیم، دلالت بر پافشاری نداشتن فرد بر گناه می کند. [4]
  • منابع:

    1. خویی، تبریزی، سیستانی و وحید: منهاج الصالحین، ج 1، کتاب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، شرائط وجوبهما، الشرط الثالث.
    2. فاضل: رساله، با استفاده از م 2094، شرط سوم؛ نوری: رساله، با استفاده از م 2789، شرط سوم.
    3. امام: تحریرالوسیلة، ج 1، کتاب الامر بالمعروف و النهی عن المنکر، شرائط وجوبهما، الشرط الثالث، م 1.
    4. بهجت: رساله، با استفاده از م 1608، شرط سوم.

    این موضوعات را نیز بررسی کنید:

    Powered by TayaCMS