نيت زکاة
مسأله 1965 :
انسان بايد زکاة را به قصد قربت يعنى براى انجام خواست خداوند عالم بدهد , و در نيت معين کند که آنچه را مى دهد زکاة مال است يا زکاة فطره .
بـلکه اگر مثلا زکاة گندم و جو بر او واجب باشد , و بخواهد پولى را به عنوان قيمت زکاة بدهد بايد معين کند که زکاة گندم است يا زکاة جو.
مسأله 1966 :
کـسى که زکاة چند مال بر او واجب شده , اگر مقدارى زکاة بدهد , و نيت هيچ کدام آنها را نکند , چنانچه چيزى را که داده هم جنس يکى از آنها باشد , زکاة همان جنس حساب مى شود.
مـثـلا کسى که زکاة چهل گوسفند و زکاة پانزده مثقال طلا بر او واجب است , اگر مثلا يک گوسفند از بابت زکاة بدهد , و نيت هيچ کدام آنها را نکند , زکاة گوسفند حساب مى شود , ولى اگر مقدارى پول نقره يـا اسـکناس بدهد , که هم جنس هيچ کدام آنها نيست , بعضى گفته اند , به همه آنها قسمت مى شود ولى اين خالى از اشکال نيست و احتمال دارد که از هيچ کدام حساب نشود و در ملک مالک باقى بماند.
مسأله 1967 :
اگـر کسى را وکيل کند که زکاة مال او را بدهد , موقعى که زکاة را به آن وکيل مى دهد , بايد نيت کـند که آنچه را وکيل او بعدا به فقير مى دهد زکاة باشد , و احوط اين است که نيت او تا زمان رسيدن زکاة به فقير مستمر باشد.
مسأله 1968 :
اگـر مـال را بـه قـصـد زکاة ولى بدون قصد قربت به حاکم شرع يا به فقير بدهد , بنابر اقوى زکاة حساب مى شود , هر چند چون بدون قصد قربت داده گناه کرده است .