مستحبّات وقوف به مشعر
مستحبّ است با تن و دلى آرام از عرفات به سوى مزدلفه حرکت کند و استغفار نمايد، و همين که از طرف دست راست به تلّ سرخ رسيد بگويد: «اللّهُمَّ ارحَمْ تَوَقُّفي وَ زِد في عَمَلي وَ سَلِّمْ لي ديني وَ تَقَبَّلْ مَناسکي.»
و در راه رفتن عجله ننمايد و کسى را آزار ندهد و مستحبّ است نماز مغرب و عشا را تا مزدلفه به تأخير اندازد، اگرچه ثلث شب نيز بگذرد. و ميان هر دو نماز به يک أذان و دو اقامه جمع کند، و نوافل مغرب را بعد از نماز عشا به جا آورد، ولى باتوجّه به اين که گاه رسيدن به مشعر در زمان ما به تأخير مى افتد بهتر است در شرايط فعلى نماز مغرب و عشاء را در عرفات بخواند و حرکت کند. و مستحبّ است که آن شب را هر مقدار که ممکن باشد به عبادت الهى به سر برد و اين دعا را بخواند:
«اَللّهُمَّ هذِهِ جُمَعُ، اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ اَنْ تَجْمَعَ لى فيها جَوامِعَ
[226]
الْخَيْرِ اَللّهُمَّ لاتُؤْيِسْنى مِنَ الْخَيْرِ الَّذى سَئَلْتُکَ اَنْ تَجْمَعَهُ لى فى قَلْبى وَ اَطْلُبُ مِنْکَ اَنْ تُعَرِّفَنى ما عَرَّفْتَ اَوْلِيآئَکَ فى مَنْزِلى هذا وَ اَنْ تَقِيَنى جَوامِعَ الشَّرِّ.»
و مستحبّ است بعد از نماز صبح با طهارت حمد و ثناى الهى را به جا آورد، و هر اندازه ممکن باشد از نعمتهاى حضرت حق ذکر کند و بر محمّد و آل محمّد صلوات بفرستد آن گاه دعاء نمايد، و بعضى آن را واجب مى دانند و اين دعا را نيز بخواند:
«اَللّهُمَّ رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ فُکَّ رَقَبتى مِنَ النّارِ وَ اَوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِکَ الْحَلالِ وَ ادْرَأ عَنّى شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الاِنْسِ اَللّهُمَّ اَنْتَ خَيْرُ مَطْلُوب اِلَيْهِ وَ خَيْرُ مَدْعُوٍّ وَ خَيْرُ مَسْئُول وَ لِکُلِّ وافِد جائِزَةٌ فَاجْعَلْ جائِزَتى فى مَوْطِنى هذا اَنْ تُقيلَنى عَثْرَتى وَ تَقَبَّلْ مَعْذِرَتى وَ اَنْ تَجاوَزَ عَنْ خَطيئَتى ثُمَّ اجْعَلِ التَّقْوى مِنَ الدُّنْيا زادي.»
و مستحبّ است سنگ ريزه هائى را که در منى رمى خواهد نمود از مشعر بردارد و مجموع آنها هفتاد سنگ
[227]
است (و چون بعضى از سنگها ممکن است اصابت نکند بيشتر بردارد) و مستحبّ است وقتى که از مشعر به سوى منى مى رود و به وادى «مُحَسَّر» مى رسد مقدار صد قدم تند برود و بگويد: «اَللّهُمَّ سَلِّمْ لي عَهْدى وَ اقْبِلْ تَوْبَتي وَ أجِبْ دَعْوَتي وَ اخْلُفْني فيمَنْ تَرَکْتُ بَعْدي»
* * *
[228]