شک در نماز مستحبى
مسأله 1202 :
اگر در شماره رکعتهاى نماز مستحبى شک کند , چنانچه طرف بيشتر شک نماز را باطل مى کند , بـايـد بـنـا را بـر کمتر بگذارد مثلا اگر در نافله صبح شک کند که دو رکعت خوانده يا سه رکعت , بايد بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است .
و اگـر طـرف بـيشتر شک نماز را باطل نمى کند , مثلا شک کند که دو رکعت خوانده يا يک رکعت به هر طرف شک عمل کند , نمازش صحيح است .
مسأله 1203 :
کم شدن رکن نافله را باطل مى کند , ولى زياد شدن رکن آن را باطل نمى کند.
پس اگر يکى از کارهاى نافله را فراموش کند و موقعى يادش بيايد که مشغول رکن بعد از آن شده بايد آن کـار را انـجـام دهـد و دوبـاره آن رکـن را بـجا آورد , مثلا اگر در بين رکوع يادش بيايد که سوره حمد را نخوانده بايد برگردد و حمد را بخواند و دوباره به رکوع رود.
مسأله 1204 :
اگر در يکى از کارهاى نافله شک کند, خواه رکن باشد يا غير رکن , چنانچه محل آن نگذشته , بايد بجا آورد , و اگر محل آن گذشته به شک خود اعتنا نکند.
مسأله 1205 :
اگـر در نـمـاز مستحبى دو رکعتى گمانش به سه رکعت يا بيشتر برود , بايد اعتنا نکند و نمازش صحيح است .
و اگـر گـمانش به دو رکعت يا کمتر برود , بايد بنابر احتياط واجب به همان گمان عمل کند , مثلا اگر گمانش به يک رکعت مى رود , بايد احتياطا يک رکعت ديگر بخواند.
مسأله 1206 :
اگر در نماز نافله کارى کند که براى آن در نماز واجب سجده سهو واجب مى شود , يا يک سجده را فراموش نمايد , لازم نيست بعد از نماز , سجده سهو يا قضاى سجده را بجا آورد.
مسأله 1207 :
اگـر شک کند که نماز مستحبى را خوانده يا نه , چنانچه آن نماز مثل نماز جعفر طيار وقت معين نـداشـته باشد بنا بگذارد که نخوانده است و همچنين است اگر مثل نافله يوميه وقت معين داشته باشد و پيش از گذشتن وقت شک کند که آن را بجا آورده يا نه .
ولى اگر بعد از گذشتن وقت شک کند که خوانده است يا نه , به شک خود اعتنا نکند.